Isang Gabi sa aking Paglalakad

Habang sinusulat ko ito, nandito ako sa shop ng kaibigan ko. Naghahanap kasi ako ng wifi area. Nanghihinayang ako sa 1 rial na i-loload ko para sa 24 hours internet. Kuripot kasi ako eh. Hehe P112 din un sa pera natin no? Tapos hindi ko rin naman magagamit ng matagal kasi bukas papasok na naman ako sa trabaho at maghapon naman akong nakainternet doon. May katwiran naman ako di ba? Hehe! Pero hindi tungkol sa internet ang kwento ko.

Unang gabi ngaun ng Ramadan. Lumabas ako ng flat para nga maghanap ng wifi area dito malapit sa shop nina Nyoks. Dikit-dikit kasi ang computer shop kaya sigurado may masasagap ako. Habang nasa daan ako kanina may tumigil na puting kotse sa tapat ng isang building malapit sakin. Bumaba ang driver. Napa wow ako kasi ang gwapo ni bagets. Nakamaong na pantalon at plain white shirt na fit na fit sa kanya. Feeling ko may abs siya. Shit! Super yummy. Ganun ang mga type ko kaso di man lang ako tinapunan ng tingin. Nagmamadaling bumaba at umakyat sa building kaya napasimangot ako. Teka, hindi parin yan ang ikukwento ko. Haha! Ang daldal ko no? Lol

O xa eto na talaga. Habang naglalakad ako papunta sa shop, napansin ko bakit parang walang tao? Nasa city ako ha, main road, naglalakad pero pakiramdam ko nag-iisa ako. Napakatahimik ng lugar. Walang taong gumagala eh 7pm palang naman. Bigla tuloy akong natakot. Hindi ko kasi dala ang residence card ko (Pataka), e kahit naman dala ko pa yun, expired narin dahil hanggang ngaun hindi parin ako narerenew. Sarado din ang ibang business establishments. Parang mga takot ang tao na lumabas sa kanilang mga lungga. Naisip ko tuloy ganito ba ang eksena pag martial law? Pakiramdam ko talaga, anytime, bigla nalang may dadampot sakin na police, o may sasabog na bomba o babaril sakin tapos bang!  Tsugi na ang beauty ko sa Oman. Wahhhhh kaya minadali ko ang paglalakad. Hanggang may nakita akong isang sasakyan sa lumagpas sa crossing.

Mabibilang ko talaga sa daliri ko ang nakita kong tao at sasakyan simula ng lumabas ako ng flat at pumunta sa shop nina Nyoks. Nakakapanibago. As in!

Pagdating ko sa shop, natatawa ako kasi alam ko naman ang dahilan kung bakit pero hindi ko lubos mapaniwalaan na halos lahat sila nasa loob ng bahay at kumakain. Naisip ko tuloy, bakit hindi ko rin subukan magfasting? Hindi ako kakain from 5:00am until 6:45pm. Kahit tubig hindi ako titikim. Hmmmm.. Siguro kung magagawa ko yun sa loob ng isang buwan, matatalo ko ang waistline ni 2010 fourth runner up Ms.Universe Venus Raj. Hehe! Pero alam ko suntok sa buwan ang iniisip ko. Like hindi ko talaga keri yun!

Isang oras din akong nagstay sa shop. Nang lumabas ako at pauwi na, nakita ko normal na ang lahat. Halos hindi nga ako makatawid sa daan sa dami ng sasakyan na humaharorot. Mga nagyayabang. Nasabi ko tuloy sa sarili ko...

"Abah! Busog na ang mga Omani. Mukhang nakadighay na sila ng bonggang-bongga!"

O xa mga shupatid, babush na at tatawagan ko muna ang employer ko. Siguro naman nakadighay narin siya at sana makausap ko na siya ng matino tungkol sa renewal ng aking visa. Ayokong matagpuan ang sarili ko sa Oman na nakahawak sa mga rehas na bakal. Aw!