G.I.JOHN

Share ko lang 2ng nabasa ko. This is one of the best!

G.I. John

Simula ng matanggap ko sa aking sarili na ganito ako... alam nyo na yun... lalaki sa labas pero paminsan-minsan ay lalaki din ang hinahanap... basta yun na ako... Malaking turn-on sa akin yung mga unipormadong lalaki na tagapagtanggol ng kapayapaan ng ating bansa. Lalo na yung mga makikisig ang tindig at lalaking-lalaki talaga tignan kahit sa anong anggulo. Marami na rin kasi ang tulad ko dito sa Makati na naka-longsleeves at kurbata na may makikinis na kutis ay tulad din pala nila ang hanap. Ang masakit pa doon ay madalas magpapalit-palit ng kandungan na para bang paru-paro na matapos masimsim ang katas ng bulaklak ay lilipad na naman sa ibang bulaklak. Hindi ba nakukuntento sa buhay. Na tila ba isang laro lamang ang salitang pag-ibig at puro libog lang talaga ang nananalaytay sa kanilang dugo.

Isa rin akong yuppie dito sa Makati. Mataas ang pinag-aralan. Mataas na rin ang katungkulan. Pero mataas pa rin ang nais marating. Kahit gaano ako ka-successful sa aking career ay tila kabaligtaran naman sa lovelife. Girlfriends? Ilan na rin ang dumaan sa aking buhay. Kasal? Muntik na. Nagkaroon lamang kami ng malaking suliranin kaya ipinagbaliban na nauwi sa hindi pagtuloy ng aming kasal. Boyfriend? Siguro mas okey kung lover na lang ang itawag natin. Meron na ring ilan. Pero tulad ng nasabi ko sa ibang katulad ko ay para silang paru-paro na palipat-lipat ng bulaklak. Kaya marahil walang tumatagal akong relasyon sa tulad ko. Kaya naman pinangarap ko na lamang na makakita ng isang tunay na lalaki na pwede rin umibig sa isang tulad ko.

Isang maulan na gabi iyon ng napilitan akong mag-overtime. Sira kasi ang aircon ng sasakyan ko kaya mahirap sumuong sa malakas na buhos ng ulan. Hinintay ko itong tumila kaya sa halip na tumunganga ako sa opisina ay nagtrabaho na lamang ako. Alas-ocho na ng gabi pero tila ayaw pa rin huminto ang ulan. Kaya naman naisip kong mag-order na lamang ng pagkain sa isang restaurant sa ibaba ng building kung saan naroroon ang aming opisina. Matapos kumain ay malakas pa rin ang ulan. Alas-dyes na ng mapansin ko na tumila na ang ulan. Sinamantala ko ang pagkakataon upang makauwi na.

Tinahak ko ang Chino Roces Ave. sa Makati hanggang makarating ako sa Gate 3 ng Fort Bonifacio. Sa The Fort nga pala ako nakatira sa isang studio type condominium unit doon. Subalit pagkapasok ng pagkapasok ko sa Gate 3 ay bigla na namang bumuhos ang malakas na ulan. Dali-dali kong sinara ang mga bintana ng aking sasakyan. Syempre, biglang nagkaroon ng mist ang windshield. Syempre, tabi ako agad kasi hindi ko makita ang kasalubong ko. Medyo naaninag ko na malapit na rin ako sa isang waiting shed. Pinilit ko na lang makalapit sa waiting shed na iyon para makalabas ako ng sasakyan dahil nagsimula ng uminit sa loob ng sasakyan ko.

Pagtapat ng sasakyan ko sa waiting shed ay pinatay ko ang makina at lumabas agad sa aking sasakyan. Grabe talaga ang lakas ng ulan. Sinasabayan pa ng malalakas ng kidlat at kulog. Wala na rin gaanong dumadaang sasakyan sa gawing iyon ng Fort Bonifacio. Laking gulat ko ng malaman ko na hindi pala ako nag-iisa sa waiting shed na iyon. Isang unipormadong lalaki ang nakasilong din sa waiting shed na iyon. Sa paminsan-minsang liwanag na dulot ng kidlat ay naaninag ko ang itsura na lalaking ito. Mukhang isang miyembro ng Army ang sundalong ito dahil sa suot niyang camouflage na uniporme. Humihithit din siya ng yosi.

Sa tuwing kumikidlat ay lumiliwanag ng kaunti at ako naman ay todo sa pagmamasid sa mamang kasama ko sa waiting shed. Medyo kabado kasi ako kaya inaabangan ko ang mga susunod niyang gagawin para naman makatakbo ako agad kung kinakailangan. Marahil ay nakahalata ang mamang iyon na lagi akong nakatanaw sa kanya.

"Bro, may sasakyan ka naman bakit ka pa tumigil dito sa waiting shed?" ang tanong sa aking ng sundalong iyon na medyo may magpagkabrusko ang boses.

"Ah… eh…" tila hindi ako makasagot dahil sa aking kaba na baka may gawin sa aking masama ang sundalong iyo. Pero sa loob ko ay pinalalakas ko ang aking sarili sa pagsasabing isang sundalo itong kasama ko at wala siguradong masamanag balak ang taong ito sa akin.

"Si... si...sira ang aircon. Mahirap magdrive kasi lumalabo ang windshield kapag nakasara ang mga bintana." medyo lumakas ang loob ko kaya sinagot ko siya at para hindi niya mahalata ang aking takot.

"Pesteng ulan kasi ito. Mag-iisang oras na ako dito tapos wala din taxi na dumadaan. Nakakainis talaga." ang sabi naman ng sundalong iyon.

"Oo nga po sir. Malapit na nga ang inuuwian ko pero delikado kung pipilitin kong magdrive." ang sabi ko naman.

"Pinagreport kasi ako ng non-commissioned officer namin dyan sa headquarters after duty hours ko. Ang tagal kong hinintay yung taong kakausapin ko. Tapos may mga pinagawa pa sa akin na paperworks." ang inis na kwento ng sundalong iyon.

Medyo nagtaka ako sa kanya. Sino ba naman ako sa kanya at ikinikwento na niya sa aking iyon. Feeling nya siguro ay close na kami. In the first place, hindi pa namin kilala ang isa't isa. Ni hindi ko alam ang pangalan nya. Pero pinilit ko pa rin makipagkwentuhan sa kanya para naman hindi siya mapahiya sa akin kung mananahimik ako. Baka mainis din sa akin ay pagbunutan ako ng baril. Buti sana kung ang sandata niyang buhay ay ilalabas niya. He he he...

"Ganoon ba sir. Ako rin pagod na sa overtime pero hindi pa rin ako makauwi para makapagpahinga." ang naging tugon ko sa kanya.

"Ako nga pala si John." ang pakilala niya sa akin habang papalapit sa aking kinatatayuan sabay abot ng kanyang kamay.

"Lester po sir ang pangalan ko." ang pakilala ko naman at nakipagkamayan na rin ako sa kanya.

Sa liwanag din na dulot ng mga sunud-sunod na kidlat ay napagmasdan ko ang kanyang mukha. Gwapo naman pala ang mokong na ito at hindi mukhang galing na sa ilang ng giyera ang itsura. Higit sa lahat ay mukhang maginoo siya.

"May isa pa nga akong problema. Sarado na ang barracks namin nito kasi simula na ang curfew hours." ang nasabi pa niya. "Grabeng kamalasan naman yata ito. Makikitulog na naman ako nito sa isang kaibigan ko. Kaya lang gabi na rin at nakakahiya na sa pamilya nya." ang dugtong pa niya.

Parang nakarinig ako ng kalembang ng kampana at nakakita ng green light sa aking narinig. Ako pala ang pwedeng mambiktima sa kanya, he he he. Naisip ko kasi bigla na yayain siya sa condominium unit ko at syempre didiskartehan ko siya para matikman ko sya.

"Ganoon ba sir. Kung okey lang sa inyo ay doon muna kayo magpalipas ng gabi sa tinitirahan ko." Syempre di ko muna sinabi kung saan at kung nag-iisa lang ako. Di pa kasi ako sigurado na wala siyang masamang balak sa akin. Di ko rin naman kasi sigurado kung sundalo nga siyang tunay.

"Huwag na. Kakapalan ko na lang ang mukha ko sa kaibigan ko. Dyan lang naman sa labas ng gate iyon nakatira." ang tugon naman ni John. "Tsaka, wag mo na akong tawaging sir. Magkasing-edad lang naman yata tayo." ang dugtong pa niya.

"Don't worry, John. Nag-iisa rin lang ako sa tirahan ko. Walang maiistorbo sa tirahan ko." Ang pagpilit ko sa kanya kasi lalo kong napagmasadan ang kabuuan ng katawan niya na napakakisig sa suot niyang uniporme. Kahit naka-tuck-out ito ay halata na maganda ang kanyang katawan dahil may parang pang-ipit ang uniporme nila sa dalawang gilid nito kaya nagmumukhang hapit ang pang-itaas na uniporme. Medyo may kalaparan ang balikat at mukhang maganda ang hubog ng puwet. Habang nag-uusap kami ay pinagnanasaan ko na siya.

Hindi nagtagal at tumila na rin ang ulan.

"Sakay na John at baka bumuhos muli ang malakas na ulan." ang anyaya ko sa kanya.

"Huwag na Lester. Sa kaibigan ko na lang ako tutuloy." ang tugon naman niya.

"Tara na. Huwag ka ng mahihiya." ang pagpilit ko sa kanya.

"Sige na nga." sa wakas napilit ko rin siya at binaybay na namin ang daan patungo sa aking tirahan.

Namangha si John ng ipasok ko sa isang mataas na gusali ang aking sasakyan.

"Dito ka pala nakatira." ang biglang nasabi ni John.

"Oo. Mga 2 years na rin. Dito napunta ang pinaghirapan ko ng ilang taon." ang tugon ko naman.

Nagpark kami sa basement ng building at sumakay sa elevator. Pagpasok namin sa aking unit ay sinabihan ko siyang huwag siyang mahihiya.

"Feel at home, John. Tayo lang ang tao dito. Medyo maliit itong unit ko kasi ito lang nakayanan ng budget ko at nag-iisa lang naman ako. Alam mo na, nag-eenjoy sa pagkabinata." ang nasabi ko kay John.

"Ang ganda nga ng unit mo. Kaya lang papaano kung magkakaroon ka na ng pamilya?" ang tanong ni John.

"Ah... Eh..." parang di ko alam ang isasagot. Naibulong ko tuloy sa sarili ko: Walang hiya ang damuhong ito, pati ba naman personal na ay tinatanong pa. "Bahala na si batman kung kalian nya ako bibigyan ng asawa't anak. Doon ko na lamang iisipin kung saan ko sila ititira." ang una kong naisip na isinagot.

"Bakit, wala ka pa bang balak mag-asawa? Wala ka bang girlfriend sa ngayon?" ang sunud-sunod na tanong ni John.

Grabe talaga itong kolokoy na ito. Ang daming gustong malaman tungkol sa akin. Pakialam ba niya kung meron o wala akong girlfriend. Gusto ko na sana siyang tarayan kung bakit napaka-usisa siya. Subalit baka hindi ako magtagumpay sa nais kung gawin sa kanya. Sa halip ay iniba ko na lamang ang usapan. Kumuha na rin ako ng tuwalya at iniaabot sa kanya dahil baka nais niyang maligo o maghilamos man lamang. Nanghiram na rin siya ng shorts at T-shirt para may pampalit siya sa medyo basa niyang kasuotan. Sinadya kong ibigay sa kanya ang isang manipis na boxer shorts at sandong parang wala na ring tinatakpan sa katawan. Marahil ay hindi niya ito napansin dahil wala siyang tanong kung bakit ganoon iyon at agad din siyang pumasok sa banyo.

"Bro, ang presko naman ng naipahiram mong damit sa akin. Parang wala din akong suot." ang biro sa akin ni John paglabas niya ng banyo makalipas ng 15 minutes.

"Pasensya na John. Ganyan talaga ang mga damit ko. Tama ka presko iyan at tayo lang naman ang nandirito. Hayaan mo ganyan din ang isusuot ko mamaya para pareho na tayo." ang naging tugon ko sa kanya.

"Okey lang ito. Tayo lang naman ang nandirito at pareho naman tayong lalaki." ang pagsegunda naman ni John.

Habang nagsusuklay siya sa harap ng salamin ay sinimulan pagmasdan ang buong katawan niya mula ulo hanggang paa. Ang gandang lalaki talaga ni John at talagang lalaki siya. Matipuno ang kanyang katawan marahil ay bunga ng mga training na kanyang nadaanan. Ang sandong suot niya ay halos hanggang baywang lamang niya dahil mas mataas siya sa akin ng ilang pulgada. Kaya naman hindi nito natatakpan ang harapan ng boxer shorts na suot niya. Sa parteng iyon ako mas natagalan ang aking paningin. Bakat na bakat ang kanyang ari at sa tuwing gagalaw siya ay sumasabay ang ari nito dahil hindi na niya isinuot ang brief niya. Takam na takam ako sa aking nakikita subalit pinigilan ko pa rin ang aking sarili at maghihintay na lamang ako ng tyempo na gawin ang balak ko.

"Maliligo lang ako John. Bahala ka muna dyan. buksan mo ang TV kung gusto mong manood." ang paalam ko kay John bago ako pumasok ng banyo.

"Sandali lang bro. Nilabahan ko pala ang brief ko para may maisuot pa ako bukas. Pahiram na rin ng hanger para maipatuyo ko ito sa likod ng ref mo." ang pakiusap ni John.

"Meron naman dryer dyan sa may utility area at pwede mong patuyuin agad yang brief mo." ang tugon ko sa kanya.

Inabutan ko siya ng hanger at kinuha niya ang basang brief sa loob ng banyo. Pati na rin ang uniporme niya ay kinuha na rin niya sa loob ng banyo. Agad na rin akong pumasok sa loob ng banyo upang maligo. Matagal talaga ako kung maligo kasi pati ang pagbabawas ay isinasabay ko na para hindi ako abutin sa alanganing oras. Marahil ay kulang-kulang na isang oras bago ako lumabas ng banyo. Napansin ko sa aking paglabas na naka-upo siya sa sofa at nakatakip sa harapan niya ang isang throw pillow.

"Pare, bading ka ba?" ang tanong nya agad sa akin.

"Ah... Bakit mo naman naitanong iyan?" tanong din ang sagot ko sa tanong niya.

"Nakita ko kasi sa mga vcd at dvd mo ang mga porno movie na lalaki sa lalaki. Siguro may masama kang balak sa akin kaya mo ako niyaya dito." ang medyo pagalit niyang naisabi sa akin.

"Eh ano ngayon kung ganoong nga ako." ni hindi ko masabi ang salitang bading sa harap niya. "At kung iniisip mo na hahalayin kita sa loob ng condo unit ko, pwes nagkakamali ka. Hindi ako ganoon. Nagmamagandang loob lang ako sa iyo. Kahit gwapo ka, hindi kita type." ang pagtataray ko sa kanya habang nagbibihis ako.

"Salamat na lang bro sa pagmamagandang loob mo. Uuwi na lang ako." ang sabi ni John sabay kuha ng mga damit niya.

"Hating-gabi na at mahihirapan ka na makakuha ng taxi kasi malakas uli ang ulan. Isa pa, wala ka namang matutulugan. Kaya bukas na lang ng madaling araw ka umalis." kahit medyo nainsulto ako sa kanya at ipinakita ko pa rin na concern ako sa kaligtasan niya.

"Para makasigurado na walang mangyayari sa atin, sa kama ka na lamang matulog at ako na lang dito sa sofa." ang dugtong ko pa.

"Nakakahiya naman yata. Ako na lang sa sofa at ikaw na sa kama mo." ang tugon naman niya.

Aba, nahiya pa ang damuho. Buti na lang at pinili niyang matulog sa sofa. Di kasi ako sanay matulog sa hindi kama. Nagyaya na akong matulog sabay patay ng lahat ng ilaw. Subalit humiling siya na iwan na lamang bukas ang lampshade sa tabi ng sofa. Di daw siya sanay ng walang ilaw. Pero biniro ko siya na takot pa rin siya sa akin dahil baka sa dilim ay gapangin ko siya. Kahit hindi ako sanay na matulog na may liwanag ay pumayag na lamang ako upang mapagbigyan ang aking bisita.

Dahil sa pagod ay agad na rin kaming nakatulog. Subalit nagising na lamang ako dahil sa lakas ng hilik ng aking bisita. Pati na rin ang liwanag na galing sa lampshade ay nakadagdag sa hindi ko na naman pagtulog. Maliwanag ang sofang tinutulugan ni John kaya kitang-kita ko siya. Tulog na tulog na siya at nakatihaya. Nang bahagya siyang kumilos ay nahulog sa sahig ang unan na pinantatakip niya sa kanyang harapan kaya kitang kita ko na ang kanyang kanina pa tinatakpan. Lumapit ako sa tapat niya at noon ko napansin ang kanyang ari na bakat na bakat sa suot niyang shorts. May kanipisan iyon kaya halos wala na siyang maitatago sa akin. Pati ang mga hibla ng mga buhok na nakapaligid doon ay naaaninag ko na rin.

Grabe ang tuksong pumapasok sa kokote ko ng mga oras na iyon. Subalit nagtatalo ang aking isipan na baka bigla nito akong sapakin kung magtatangka ako sa kanya. Nais ko sanang hipuin ang nang-aakit na kapirasong karne sa kanyang harapan subalit baka magkalasag-lasag ang aking katawan kung magising ko siya at mabugbog ako. Nakuntento na lamang ako na pagmasdan siya. Habang pinagmamasdan ko siya ay nakaramdam ako ng konting lamig. Kaya naisip ko na bigyan siya ng kumot dahil baka nilalamig na siya. Kinuha ko ang isang kumot at inilatag ko sa buong katawan niya.

"Salamat sa kumot. Kanina pa ako nilalamig." ang mahinang nasabi ni John.

Hindi na ako nakasagot sa kanya. Gising pala ang mokong. Marahil ay hinihintay nya lang ako na gumawa sa kanya ng binabalak ko bago niya ako tuluyang sapakin o kung ano man ang kanyang binabalak. Bumalik na rin ako sa aking kama at sa aking pagtulog. Maaga pa ay naramdaman ko na ang pagkilos ni John sa loob ng aking unit. Nang ibuklat ko ang aking mga mata ay nakita ko si John na nakagayak na at handa ng magpaalam. Alam ko na sobrang aga pa ng mga oras na iyon dahil hindi pa tumutunog ang aking alarm clock. Nang magpaalam siya ay hinayaan ko na laman siyang umalis na hindi man lamang inaalok na magkape. Di na ako tumayo sa kama at sinabihan ko na lamang siya na i-lock ang pinto at tatawag na lamang ako sa security desk para hindi siya sitahin sa pag-alis niya ng building. Agad din akong nakatulog ng makaalis siya.

Nang araw na iyon ay tinanghali ako ng gising. Nanghinayang talaga ako sa pagkakataon. Akala ko makakatikim na ako ng sundalo subalit hindi man lamang ako nag-try. Baka front lang niya ang galit niya ng gabing iyon at baka napapayag ko rin siya. Yan tuloy, hindi ako nakaconcentrate sa aking trabaho. Nasayang ang pagkakataon na iyon. Pero inisip ko na lamang na buti na rin iyon baka kasi kung pinagtangkaan ko siya ay baka kung ano pa ang magawa niya sa akin. Pinilit ko na lang magawa ang dapat kong gawin sa loob ng aking opisina hanggang sa pag-uwi ko kinahapunan. Pag-uwi ko sa condo unit ko ay panay ang lingon ko sa mga nadadaanan kong sundalo habang banabaybay ko ang daan patungo doon. Nagbabakasakali akong makikita ko muli si John. Ni hindi ko rin kasi nahingi ang contact number nya. Hanggang sa pagdating ko sa tirahan ko ay panghihinayang pa rin ang nasa isip ko. Marahil hanggang sa makatulog ako ay si John pa rin ang nasa isipan ko.

Kinabukasan ay balik normal na naman ang aking pakiramdam. Marahil ay dala lamang ng puyat ang naramdaman kong pagkatamlay kahapon. Anyway, Friday na naman at sigurado ako na may kaibigan ako na magyayaya ng gimik mamaya. Kahit saan pa sila magyaya ay siguradong sasama ako ng tuluyan ko ng makalimutan ang mga pangyayari noong isang gabi. Lumipas ang maghapon ay wala akong natatanggap na tawag mula sa mga kaibigan ko. Kaya naman ako na mismo ang nagsipagtawag sa kanila upang gumimik. Mukhang minalas ako dahil wala sa kanila ang ibig gumimik dahil hindi pa naman daw sweldo. Naisin ko man lumabas mag-isa ay hindi ako sanay na gumigimik mag-isa. Kaya naman nagpasya na lamang ako umuwi. Dumaan muna ako sa isang grocery store upang bumili na mga kailangan ko sa binabalak kong iluto ng gabing iyon.

Laking gulat ko ng pagbukas ng elevator sa palapag na kung saan naroroon ang aking unit ay nakita ko si John na nakatayo sa tapat ng pintuan ng unit ko.

"Magandang gabi sa iyo Lester." ang bungad niya.

"Papaano ka nakapanhik dito? At anong kailangan mo? May naiwanan ka bang gamit sa unit ko?" ang mga tanong ko sa kanya.

"Natatandaan mo noong umuwi ako noong isang araw. Nasalubong ko yung OIC ng security dito. Kakilala ko pala sya. Dati siyang sundalo din at nakasama ko sa isang training namin. Sya ang nilapitan ko kaya nakapasok ako sa building na ito." ang paliwanang ni John.

"Eh, bakit ka nandirito?" ang tanong ko uli.

"Wala lang. Gusto ko lang mag-sorry sa inasal ko noong isang gabi." ang sagot ni John.

"Ganoon lang ba iyon. Matapos mo akong pag-isipan ng ganoon." ang medyo pa-taray kong sagot sa kanya.

"Totoo naman yun na may balak ka sa akin eh... Joke lang." ang sabi ni John sabay tawa.

Ewan ko pero parang may gayuma ang pagtawa ni John at biglang nawala ang init ng ulo ko sa kanya. Nagpatuloy pa siya sa mga biro niya sa akin hanggang sa ako ay nakuha na rin niyang patawanin. Lahat ng usapan at tawanan naming iyon ay naganap sa labas ng unit ko dahil nawala sa isip ko na pumasok muna sa loob ng makita ko si John. Napatigil kami sa aming usapan at tawanan ng biglang bumukas ang elevator. Lumabas dito ang aking gwapong kapitbahay na matapos kumaway sa akin ay pumasok na rin sa kanyang unit.

"Uy, siguro type mo yun." ang biro na naman sa akin ni John.

"Pssst. Magtigil ka. Baka marinig tayo nun. Baka maniwala pa sa iyo." ang bigla kong nasabi. "Kung wala lang siyang asawa ay papatulan ko siya. Ang gwapo nya kasi eh." ang dugtong ko pa.

"Mas gwapo naman yata ako doon." ang pagyayabang ni John.

"Gwapo ka dyaan! Sobrang sungit naman." ang biro ko naman sa kanya. "Tara na nga sa loob ng unit ko. Baka marinig nya pa tayo dyan." ang paanyaya ko sa kanya.

Pagpasok namin sa unit ko ay nagkusa si John na siya na lang ang magluluto dahil magaling daw siya dito. Tinignan niya ang mga pinamili ko at ang mga laman ng aking ref. Sinabihan niya ako na umupo lamang at siya ang bahala sa kusina. Sya na rin daw ang bahala kung anong putahe ang lulutuin niya. Ako naman ay nanood na lamang ng TV habang nagluluto siya. Matapos ang mahigit isang oras ay handa na ang aming hapunan. Hindi ko alam kung anong luto ang ginawa niya sa manok na binili ko. Pero ng tikman ko ito ay napakasarap pero medyo napaanghang yata ang luto niya.

Pinagsaluhan namin ang kanyang niluto kahit na maanghang para sa akin. Kaya medyo naparami ang nainom kong softdrinks habang kumakain. Nang matapos kaming kumain ay ako na ang nagligpit ng pinagkainan namin. Sya naman ay nagtungo sa tapat ng TV at naghanap ng vcd o dvd na papanoorin. Natawa na naman siya dahil nakita muli niya ang mga porno movie na lalaki sa lalaki. Biniro ko tuloy siya na subukan niyang panoorin iyon ng malaman niya ang ginagawa. Marahil ay curious talaga siya kaya isinalang niya ang isang dvd at nagulat siya ng magkaroon na ng eksena na nagtatalik ang dalawang lalaki. Agad niya itong pinatay at nanood na laman siya ng palabas sa TV.

Matapos akong magligpit ng aming pinagkainan ay tinananong ko siya kung ano ang balak niyang gawin sa buong gabi. Nagyaya siyang manood na lamang ng sine dahil hindi naman siya mahilig uminom ng beer o alak. Agad naman naming tinungo ang pinakamalapit na mall at naabutan pa namin ang last full show ng nais niyang mapanood na movie. Kakaunti ang nanonood ng gabing iyon. Kaya namili ako ng lugar na malayo sa ibang nanonood. Habang abala siya sa panonood ay idinikit ko ang aking balikat sa kanya. Wala siyang reaction. Sumunod ay hinawakan ko ang kanyang kamao na nakapatong sa armrest. Napatingin siya sa akin na may kaunting ngiti. At nagholding hands na nga kami. Maya't maya ay inakbayan niya ako habang ang tig-isa naming kamay ay magkahawak pa rin.

Sinimulan kong pagapaning ang isa ko pang kamay papunta sa kanyang harapan. Subalit pinigilan niya ako at sinabihang huwag dyan. Hindi ko na muling tinangka na kapain ang kanyang harapan. Nakuntento na lamang ako sa kanyang pag-akbay at sa holding hands namin habang nanonood ng sine. Nang matapos ang movie ay dumaan muna kami sa isang coffee shop at doon kami nagkwentuhan ng tungkol sa aming buhay-buhay. Doon din ako nagtapat ng tunay na pagkatao ko at umamin din ako sa kanya na talagang may binalak ako sa kanya noong gabing una kaming nagkakilala. Siya naman ay nagpaumanhin muli sa kanyang inasal at naikwento nya rin ang buhay sundalo niya.

Di na siya kayang pag-aralin ng kanyang mga magulang kaya napilitan siyang pumasok sa pagiging sundalo. Ilang taon na rin siyang sundalo at ilan na rin pakikipagdigma sa mga rebelde ang naranasan niya. Noong una daw ay halos hindi niya makalabit ang sandata niya (tunay na baril ito ha) upang pumatay ng isang tao. Pero inisip na lamang niya na kung hindi niya ito papatayin ay siya naman ang maaaring mapatay nito. Hanggang nasanay na siyang bumaril, pumatay at makakita ng mga namamatay na tao kalaban man o kakampi. Hindi naman daw lahat ng araw na inilagi niya sa pakikipagdigma ay puro barilan at patayan. Madalas pa rin ang masasayang pagkakataon na pagsasama nilang mga sundalo.

Nang tanungin ko siya tungkol sa sex habang nasa digmaan. Tawang-tawa siyang nasabi sa akin na meron pa rin kahit papaano at syempre madalas ay sariling sikap lang para mailabas ang init ng katawan. Bigla siyang napahinto sa kanyang kwento at napatawa na lamang. Nang tanungin ko siya kung bakit ay medyo nahihiya niyang inamin na minsan daw ay nasubukan niya yung napanood niya sa dvd kanina. Nagsasariling sikap daw siya noon sa loob ng kanilang tent ng biglang pumasok ang kasamahan niya. Tigas na tigas na daw siya noon kaya hindi niya naitago ito sa bagong pasok na kasamahan. Sa halip daw na lokohin daw siya nito ay nagkusa pa daw ito na tulungan siya sa pagpapalabas ng hindi mamaltos ang kanyang mga palad.

Hinawakan agad ng kanyang kasamahan ang naninigas na ari niya at sinimulang salsalin. First time niyang mahawakan ng ibang tao ang kanyang ari kaya lalo siyang nalibugan sa ginagawa sa kanya ng kanyang kasamahan. Subalit nabigla siya ng biglang isubo ng kasamahan niyang sundalo ang kanyang ari at sinuso itong parang isang lollipop hanggang sa labasan na siya. Hindi daw siya makapaniwala sa ginawa sa kanya ng kasamahan niya subalit hindi na siya nag-usisa dito kung bakit nagawa niya iyon dahil nasarapan naman talaga siya. Hindi naman bading ang kasamahan niyang iyon dahil may asawa't anak iyon. Hindi na niya tuluyang nalaman sa taong ito ang dahilan dahil ng sumabak muli sila sa digmaan ay nasawi ang sundalong ito. Iyon lamang daw ang kaisa-isang karanasan niya sa ganoon.

"Eh di pwede ko na rin palang gawin sa iyo yun." ang biro ko kay John.

"In your dreams. Ha ha ha..." ang tugon naman niya.

"Tara na nga at uwi na tayo." ang hiling ko kay John.

"Sige, hatid mo lang ako sa may Gate 3. Doon ako matutulog sa kaibigan ko. Nagsabi na ako doon kaya hinihintay ako sa kanila." ang sabi ni John.

"Ang daya naman nito oh. Siguro nag-aalinlangan ka pa sa akin. Kahit sa condo ko ikaw matulog walang mangyayari sa iyo kung ayaw mo talaga." ang inis kong tugon sa kanya.

"Next time Lester, doon ako matutulog muli. Nakapagsabi na ako sa kaibigan ko eh. Pasensya na." ang paliwanag naman ni John.

"Ah ok. Bahala ka." ang sabi ko naman.

Inihatid ko na si John sa may Gate 3 at bago kami naghiwalay ay binigyan ko siya ng calling card ko. Nang hingin ko ang number niya ay sinabi na lamang niya na magmimiss-call siya para magregister ang number niya sa celphone ko. At tuluyan na nga kaming naghiwalay ni John ng gabing iyon. Pagbalik ko sa aking tirahan ay hinintay ko ang pagmiss-call niya. Subalit nakatulog na ako at nagising kinabukasan ay wala naming nag-miss-call sa akin. Naisip ko tuloy na hindi talaga ako gustong maging kaibigan man lamang ni John.

Naging balisa na naman ako ng araw na iyon. Sabado noon kaya naglinis na lamang ako ng unit ko. Pero kahit anong gawin ko ay parang hindi maayos ang kinahihinatnan ng paglilinis at pag-aayos ko. Si John na naman ang nasa isipan ko. Halos buong umaga ako naglinis ng unit ko. Nang matapos akong mananghalian ng inorder kong pagkain ay nakaramdam ako ng pagod at tuluyan ng dinalaw ng antok. Kaya naman natulog din ako agad pagkatapos kumain.

Nagising na lamang ako dahil sa door bell. Bago ko pa man buksan ang pintuan ay sumilip muna ako sa bintana at napansin ko na nag-aagaw na ang liwananag at dilim. Ganoon pala kahaba ang itinulog ko. Nang buksan ko ang pinto ay nakatayo doon si John na may hawak ng isang supot.

"Uy, ano na naman kaya ang naisip nito ay nandirito na naman." ang bungad ko sa kanya.

"Dinalahan lang kita ng meryenda. Baka kasi nagugutom ka na. Hindi ka pa daw lumalabas ng unit mo mula kagabi." ang tugon naman ni John.

"Ah ganoon. Sino ba ang spy mo at bakit inaalam niya ang lahat ng kilos ko." ang pagtataray ko na naman sa harap ni John.

"Oh, hindi mo ba ako papapasukin bago ka magtatalak diyan?" ang biro ni John.

"Halika pasok ka baka kung ano pang isipin ng mga kabitbahay ko na makakarinig sa atin." ang paanyaya ko sa kanya.

"Don't worry for your protection din iyon. Ibinilin kita sa OIC ng security ninyo. Nag-iisa ka kasi dito sa unit mo kaya hindi ka nakasisigurado na safe kang tunay." ang paliwanag ni John.

"At bakit? Sinong nagsabi sa iyo na gawin iyan?" ang pagtataray ko muli kay John.

"I just care for you. That's it." ang simpleng sagot ni John.

Parang naantig ang aking damdamin ng marinig ko iyon. Napaka-sincere ng pagkasabi niya sa akin kaya medyo natigilan ako sa pagtataray sa kanya. Actually defense mechanism ko lamang iyon pero sa totoo lang tuwang tuwa ako at dinalaw muli niya ako. Bigla kong iniba ang usapan.

"Ano bang meryenda ang dala-dala mo?" ang tanong ko sa kanya.

"Balot at chicharong baboy. Nasalubong ko yung naglalako sa daan kaya bumili na ako para sa iyo." ang tugon niya.

"How sweet naman nya." ang biro ko kay John.

Mukhang wala siyang narinig ng sabihin ko iyon. Feeling ko kasi na nanliligaw siya at iyon ang regalo niya. Actually gustong-gusto ko ang balot pero mas sweet sana siya kung chocolate and roses ang dala niya. Bibiruin ko pa sana siya. Kaya lang baka sagutin niya ako muli na in my dreams. Pinagsaluhan namin ang balot at chicharon na dala niya. Matapos kaming kumain ay nagpaalam ako na maliligo muna dahil nanglilimahid na ako sa dumi kanina pa bago pa man ako matulog. Nang makaligo na ako ay niyaya ko siyang gumimik. Pero tumanggi siya. Doon na lang daw kami sa condo at kung may mailuluto pa daw siya ay magluluto siya ng hapunan. Halos wala ng laman ang ref ko kaya napagpasyahan na lamang namin na umorder na lamang sa labas kapag nagutom na kami.

Isinalang ko ang isang dvd movie na love story. Di nya daw hilig iyon pero okey lang daw kung gusto ko iyon panoorin. Sa simula ng aming pinanonood ay medyo magkahiwalay pa kami sa sofa. Unti-unti akong dumikit sa kanya hanggang sa yakapin ko siya. Pinabayaan nya lamang ako sa aking ginagawa at nag-focus na lamang siya sa kanyang pinanonood. Sinimulan kong himasin ang kanyang hita hanggang sa makarating ang kamay ko sa kanyang harapan. Akala ko ay pipigilan niya ako. Subalit pinabayaan pa rin niya ako. Sa wakas nahihimas ko na ang nakabukol sa kanyang harapan. Naka-maong pants siya noon kaya hindi ko gaanong makapa ang nais kong makapa.

Sinubukan kong ipasok ang aking kamay sa loob ng kanyang pantalon pero mukhang masikip iyon para makapasok ang aking kamay. Nang tinangka kung buksan ang butones ng pantalon niya ay medyo sumandal siya ng kaunti hudyat na okey lang sa kanya ang aking ginagawa. Nang mabuksan ko ang butones ay tuluyan ko ng ibinaba ang zipper ng pantalon niya. Wala pa rin siyang ginawang pagtutol. Lumantad sa akin ang puting brief niya. Kinapa ko ang nakabukol doon. Di ako nakuntento at ipinasok ko ang kamay ko sa loob ng kanyang brief. Noon ko tuluyang nakapa ang kanyang ari na sa mga oras na iyon ay malambot pa rin.

"Gusto mo na bang matikman yan?" ang biglang naitanong ni John.

Hindi ako nakasagot sa kanya. Bigla siyang tumayo at isa-isang niyang inalis ang kanyang saplot. Nang wala ng suot si John ay muli siyang umupo sa tabi ko at parang sinenyasan ako na ituloy ang naudlot kong ginagawa sa kanya. Kahit malambot pa ang kanyang ari ay isinubo ko agad. Marahil ay nagdulot ito na ibayong sarap at di nagtagal ay tumigas na rin ito. Hindi kalakihan iyon. Tamang tama lang sa taas ni John. Naglabas-pasok iyon sa aking bibig. Pinaglaruan din ng aking bibig ang kanyang bayag na naging sanhi ng paghalinghing ni John. Muli kong binalikan ang pagsuso ng kanyang ari. Pinagapang ko rin ang paghalik ko mula sa kanyang puson hanggang sa kanyang dibdib. Tatangkain ko sanang halikan siya sa kanyang mga labi. Subalit iniwas nya ang kanyang mga labi para hindi ko mahalikan. Mukhang ayaw niyang mahalikan sa kanyang mga labi kaya bumaba muli ang aking paghalik hanggang sa bumalik ako sa pagsuso ng kanyang ari. Hindi nagtagal ay nilabasan na si John.

Bahagyang nagpahinga si John. Matapos ay sinabihan niya ako na ako naman daw ang magpalabas. Hinubad ko ang lahat ng saplot ko at tumabi muli kay John. Sinimulan kong salsalin ang aking ari sa pamamagitan ng kaliwang kamay ko habang ang kanang kamay ko namay ay hawak-hawak ang unti-unti ng nanlulupaypay na ari ni John. Si John naman ay himas-himas ang aking dibdib at minsan ay pinaglalaruan niya ang aking mga utong. Di nagtagal ay sumabog din ang katas mula sa aking ari. Medyo napadami ang lumabas sa akin dahil medyo matagal na rin ng huli akong nagpalabas. Natawa tuloy si John sa kanyang nakita.

"Akala ko gabola na kasing laki ng tennis ball ang lalabas sa iyo." ang biro ni John sabay tawa ng malakas.

"Ang yabang nito. Ikaw nga dyan. Kakaunti lang ang lumabas at ang cute naman ng alaga mo." ang biro ko rin sa kanya sabay tawa din ng malakas.

Kiniliti ako sa tagiliran ni John at dahil nasapol niya ang aking kiliti ay umiwas ako. Sya naman ang pilit kong inaabot para kilitiin din at ganoon din pilit siyang umiiwas. Para kaming mga batang hubo't hubad na naghaharutan ng mga sandaling iyon. Nagkaroon pa ng mga pagkakataon ng naghabulan kami sa loob ng aking unit at nagbatuhan at naghampasan ng mga unan. Tuwang tuwa kaming dalawa ng mga oras na iyon. Nang mahuli niya ako ay niyapos niya ako at ni-restling papahiga sa kama. Pagbagsak namin sa kami ay nakapatong ako at nakaharap sa kanya na magkatapat an gaming mga mukha. Natahimik kami sandali at noon ko uli sinubukan halikan siya sa mga labi.

Sa simula ng aking paghalik ay nakatikom ang kanyang mga labi. Subalit ng kinalaunan ay nagparaya na rin siya sa akin. Hindi lamang iyon. Gumanti rin siya sa bawat gawin ko sa labi at dila niya. Matagal-tagal din ang halikan naming iyon ni John. Naputol lamang ng biglang napatawa si John.

"Grabe ka Lester. Anong gayuma ang gamit mo at napapayag mo ako. Kanina, naangkin mo ang pinakaiingatan kong alaga. Tapos ngayon, naranasan ko ang unang pakikipaghalikan sa kapwa lalaki. Grabe na ito." ang biglang nasabi ni John.

"Alam mo John, tulad ng naisagot mo noon sa akin, maybe you really care for me. Simple as that." ang naisagot ko naman kay John.

"Ha ha ha... What is happening to me? Am I falling for you?" ang naitanong ni John sa kanyang sarili.

"Ikaw lang ang makakasagot nyan. I haven't had any relationship for years already. And I really don't know what I'm feeling right now." ang nasabi ko rin kay John.

"Simula ng makilala kita lagi ka ng laman ng aking isipan. Akala ko nga tulad ka rin ng iba dyan na makakapiling ko ng isang gabi tapos iiwas na. Karamihan sa kanila ay tulad ko rin na lalaki rin ang hanap. Meron din na tunay na lalaki pero napapayag ko na makipagtalik dahil sa espiritu ng alak. Madami na akong karanasan sa ganyan. Pero ikaw lamang ang bukod tanging natanim sa isipan ko kahit ilang araw pa lamang tayo magkakilala." ang dugtong ko pa.

"Ikaw din naman. Wala pa akong nakilala na tulad mo. Nagsusungit-sungitan pero sa totoo lang ay may matinding pagnanasa naman sa akin. Ha ha ha..." ang biro naman ni John sabay tawa muli at biglang naputol ang pagiging seryoso naming dalawa. Nahiga kaming magkatabi sa kama na pareho paring walang saplot. Yumakap ako sa kanya habang ginawa ko naming unan ang kanang braso niya. Nagpatuloy kami sa kwentuhan tungkol sa mga buhay-buhay namin.

Nang makaramdam kami ng gutom ay nagpasya kaming mag-order ng pagkain sa isang fast food chain. Makalipas ng ilang minuto ay tumawag ang nasa security desk sa lobby ng building at itinanong kung nag-order daw kami ng pagkain sa isang fastfood. Pinapanhik ko sa aking unit ang delivery boy. Nang marinig ko ang doorbell ay tumayo lamang ako mula sa pagkakahiga sa kama at kumuha ng tuwalya upang itapis sa hubo't hubad kong katawan. Binuksan ko ang pintuan at pinapasok ang delivery boy. Ipinatong niya ang inorder namin sa mesa habang kumukuha ako ng pambayad ko sa kanya. Nawala sa isipan ko na nakahiga si John sa kama na wala ring saplot. Marahil ay hindi na nakakilos si John ng bigla kong buksan ang pintuan kaya ang tanging naipantakip niya sa kanyang harapan ay ang isang unan. Pero kahit ganoon pa man ay halata sa tagiliran niya na wala siya ni isa mang saplot sa katawan.

Napansin ko na napapatingin kay John ang delivery boy dahil sa ayos nito. Biniro ko na lamang ang delivery boy na sa akin lamang si John sabay tawa. Inabot ko ang aking bayad sa delivery boy sabay sabing sa atin-atin lamang ang nakita niya sa loob ng aking unit. Inabutan ko uli siya ng tip at isinuksok ko sa kanyang bulsa. Umandar ang kapilyuhan ko ng nasa loob na ng bulsa niya ang kamay ko. Kinapa ko tuloy ang ari niya at nabigla ako ng maramdaman ko na medyo matigas na ang kanyang ari.

"Sir, natikman nyo na po iyan noong huli kong magdeliver sa inyo ng pagkain." Ang biglang nasabi ng delivery boy.

Napatitig ako sa kanyang mukha habang kinakapa ko pa rin ang kanyang ari. Medyo namukhaan ko nga delivery boy na ito. Bigla ko na lamang narinig ang boses ni John.

"Ehem, ehem... Nandito pa ako. Hello..." ang biglang nasabi ni John.

"Sorry." ang bigla ko naman nasambit sabay hugot ng aking kamay mula sa bulsa ng delivery boy.

"Sige po. Aalis na po ako. Sa next order nyo po uli ako ang magdedeliver at kung gusto nyo uli ako tikman ay okey lang." ang paalam ng delivery boy sa akin.

Umalis ang delivery boy. Ni-lock ko ang pinto at niyaya ko ng kumain si John. Sa aming pagkain ay ganito ang naging usapan namin.

"Pati pala delivery boy pinapatulan mo." ang biro sa akin ni John.

"Nagkataon lamang iyon. Syempre baka taglibog ng magdeliver siya at game naman siya eh di sige lang." ang paliwanag ko sa kanya.

"Baka naman marami kaming pinagpaparausan mo?" ang tanong ni John.

"Promise, John from now on ikaw na lang. Yes, aminado ako na paminsan-minsan ay nagagawa ko iyon. Syempre tao lamang ako. Naghahanap din ng mga ganoong kaligayahan. Buti na nga iyon at hindi ako nagpupunta sa mga gay bar. May mga pagkakataon talaga na makikitaan mo sila ng motibo. Syempre pera din iyon. Eh magkano lang ba ang kinikita nila sa fastfood na iyon." ang dugtong ng paliwanag ko.

"Okey. Kalimutan natin ang nakalipas. Pwede ba yun?" ang tanong ni John.

"Well, that's okey with me. Pero may tanong ako sa iyo. Meron ka rin bang mga lihim na kalokohan before?" ang tanong ko kay John.

"Kailangan pa bang malaman mo iyon?" tanong din ang sagot sa akin ni John.

"Sige kung ayaw mong sabihin, okey lang sa akin." ang tugon ko naman sabay kunot ng aking noon.

"Nagtampo na naman po sila. Sige na nga sasabihin ko na. Alam mo ba na sinadya ko ang magpadestino dito sa Maynila dahil sa may tinakasan akong problema sa dati kong assignment. Binata ako kaya natural lamang na maghanap ng kaunting kaligayahan lalo na sa sex. Sa kampo namin ay mayroong privelege ang mga officers na maisama ang kanilang pamilya sa loob ng kampo. Isa sa mga mataas opisyales namin ay isinama ang kanyang batang asawa. Ilan na rin ang anak nila pero maganda pa rin ang babaeng ito ay seksi pa rin. Nagkagusto sa akin ito at talagang pinagnasaan ako. Natakot ako sa maaaring mangyari kapag nalaman iyon ng kanyang asawang opisyal kaya naman iniwasan ko ang babaeng ito. Subalit nabigla ako ng mismong ang asawa niyang opisyal ang nagpatawag sa akin na magreport sa kanyang tirahan. Doon naganap ang sapilitang pakikipagtalik ko sa asawa niya at ang masama pa ay naki-threesome pa siya sa amin. Mahilig sa sex ang babae dahil pati blow job ay ginagawa niya sa akin. Yung opisyal naman namin ay may pagka-silahis dahil minsan ay binoblow-job nya rin ako. Taglibog din kasi kaya nakisakay na lang ako sa nais nilang gawin. Naulit pa ito ng ilang beses at yung huli pa ay sa opisina ng opisyal namin naganap ang pagsuso ng aking ari ng opisyal na iyon. Kaya naman nag-isip akong magpalipat ng assignment. Itong assignment ko ngayon ang inaayawan ng karamihan dahil puro paper works at dito pa sa Maynila. Mahal yata dito ang manirahan." ang kwento sa akin ni John.

"Kawawa naman ang mahal ko. Inabuso na rin pala ng walang-hiyang opisyal nay un." ang bigla kong naisabi kay John.

"Anong mahal mahal ka dyan. Katawan ko lang naman ang gusto mo eh. Lalong lalo na ang aking alaga." ang biro sa akin ni John.

"Ah ganoon. Akin na nga yang pinagmamalaki mong alaga na maputol ko." ang biro ko din kay John at pilit kong sinasakmal ang kanyang malambot na ari upang pakunwari ay puputulin ko. "Kahit putol na iyan at kahit payat na ang iyong katawan ay mamahalin kita. Syempre huwag ka lang papangit. He he he..." ang biro ko pa kay John.

"Magtigil ka dyan!" ang biglang nasambit ni John sabay dampi ng kanyang mga palad sa aking magkabilang pisngi at pilit inilapit sa kanyang mukha ang aking mukha sabay sabing "Siguro nga mahal kita kasi bukal sa loob ko ang pagpapaubaya ng aking katawan sa iyo. Sana hindi lang ang physical na katawan ko ang mahalin mo kundi ang buo kong pagkatao."

"Hey, hey, hey... Naging makata ka na yata at masyado kang senti." ang pabiro kong sinabi sa kanya.

"Sige na nga, tulog na lang tayo. Kasi naman hinuthot mo ang aking lakas." ang sabi ni John sabay tawa muli.

Marahil sa saya namin at sa pagod na rin ay nakatulog agad kami na hindi pa rin nagsusuot ng damit. Isang kama, isang malaking unan at isang kumot ang aming pinagsaluhan sa aming pagtulog. Kinabukasan ay tanghali ng magising kami. Niyaya ko siyang magsimba dahil Linggo naman noon. Halos magkasing-sukat naman kami ng mga damit kaya napahiram ko siya maliban lamang sa haba ng pantalon. Kaya walking shorts na lamang ang pinagamit ko sa kanya. Pati sapatos ay sukat na sukat din sa kanya. Mataimtim kaming nakinig ng misa at parang nag-uumapaw ako sa galak ng mga sandaling iyon. Di ako makapaniwala na matatagpuan ko rin ang lalaki para sa akin. Matapos ang misa ay dumaan na lamang kami sa isang restaurant upang mananghalian. Sa hapon hanggang gabi ay magkasama pa rin kami sa pamamasyal sa mall at sa panonood ng sine. Sa aming pag-uwi ay nagpaalam muna si John na sa barracks na nila sya matutulog dahil kailangan na maaga siya sa opisina kinabukasan.

Nang sumunod na Linggo ay pareho kaming naging busy ni John. Subalit nakuha pa rin niya akong maitext at matawagan sa telepono. Pati ang aking mga ka-opisina ay nakahalata sa kasiyahang aking nadarama ng Linggong iyon. Panay ang biro pa ng mga kaibigan ko na baka natagpuan ko na si Mr. Right. Subalit wala pa rin akong inamin sa kanilang lahat. Kahit hindi kami nagkikita ni John ay hindi namin namiss ang isa't isa dahil na rin sa celphone at telepono. Napaka-sweet ni John dahil bago pa man ako magising ay may-text na siya at binabati ako at kinukumusta na rin. So opisina din ay tumatawag siya at inaalam kung nakakain na ako. Ganoon ang naging sitwastyon namin sa loob ng isang Linggo.

Sabado na ng muli kaming magkita ni John. Tulad ng dati ay namasyal kami sa mall at nanood na sine. Kumain din kami sa restaurant. Kain lang ang nais niya dahil hindi niya hilig ang uminon ng beer o anumang alak. Natulog siyang muli sa aking unit at syempre naulit ang mainit na pagtatalik namin. Pagdating naman ng Linggo ay ganoon pa rin ang nangyari. Nagsimba kami at pumunta kami sa Tagaytay dahil hindi pa daw niya ito nakikita. Naging masaya rin kami sa aming pamamasyal ng araw na iyon. Gabi na rin ng maghiwalay kami ng ihatid ko siya sa barracks na tinutuluyan niya.

Nang sumunod na Linggo ay medyo lumuwag ang aming schedule at nakuha na din niyang matulog muli sa aking condo unit. Mas lalo tuloy kaming naging malapit sa isa't isa. Akala ko ay wala ng katapusan ang kaligayahang iyon. Subalit nagulat ako ng bigla siyang magpaalam at pinatatawag na daw siya muli sa kampo na dati niyang assignment. Kinabahan ako dahil baka nandoroon pa yung opisyal na umabuso sa kanya. Tiyak malilintikan siya. Siya din ay walang kasiguruhan kung nadoroon pa rin ang opisyal na iyon. Kailangan nya na lamang sumunod upang hindi siya matanggal sa pagiging sundalo. Yung weekend na iyon ang huli naming pagkikita ni John. Kina-Lunes-an kasi ay tumulak na siya patungo sa dati niyang assignment.

Kahit nagkalayo na kami ay naging madalas pa rin ang aming communication sa pamamagitan ng text at tawag sa telepono. Nang alamin ko sa kanya kung nandoroon pa rin ang opisyal na umabuso sa kanya ay pilit niyang iniiba ang topic. Sa mga text at usapan namin ay hindi nagpakita ng problema si John. Makalipas ng dalawang buwan ay nakapagbakasyon si John. Hindi niya ito sinabi sa akin dahil balak niya akong sorpresahin.

Isang Sabado ng hapon iyon ng dumating siya sa Maynila. Nagkataon naman na tinamad ako magluto at nagpadeliver na naman ako sa isang fastfood ng aking makakain. Syempre parang nakaabang na yung delivery boy sa aking pag-order kaya naman siya na naman ang nagdeliver ng aking mga order. Gwapo naman kasi ang delivery boy na ito at maganda ang pangangatawan kaya kahit sino ang akitin niya ay tiyak na matutukso din. Ilang buwan din akong nangulila kay John. Kaya naman ng magpahiwatig muli ang delivery boy na ito ay sinamantala ko rin ang pagkakataon. Sa kaunting barya na maiaabot ko sa delivery boy na ito ay mairaraos ko ang pangungulila ko kay John.

Subalit wrong timing ang pangyayarin iyon. Isang pindot sa door bell ang narinig ko habang nasa kasagsagan kami ng mainitang pagtatalik ng delivery boy na iyon. Kapwa kami hubo't hubad at kahit sinong dumating ay hindi namin maitatago ang aming ginagawa. Pagbukas ko ng pinto ay laking gulat ko ng si John pala ang pumindot ng door bell. Di ko napigilan ang pagpasok niya kaya kitang-kita niya ang delivery boy sa ibabaw ng aking kama na hubo't hubad at naghuhumindig pa rin ang sandata nito. Halatang nasa kainitan pa kami ng pagtatalik. Pinagbihis niya ang delivery boy at inabutan na rin niya ng salapi. Para akong isang tulala na di alam ang gagawin.

"Sorry, John. Di ko napigilan ang aking sarili. Patawarin mo ako." ang nasabi ko na lamang kay John at hindi ko rin napigilan ang pagtulo ng mga luha sa aking mga mata.

Hindi na ako sinagot ni John. Sa halip ay naghubad na rin siya ng kanyang mga damit at niyaya niya ako sa kama. Siya naman ngayon ang naging agresibo sa pagtatalik namin. Ewan ko pero nanibago ako kay John. Hindi naging banayad ang mga kilos niya at ang pinagtakahan ko ay yung pagkusa niyang pasukin ako sa likuran na dati ay hindi pa namin nagagawa. Okey lang sa akin ang ganoon kaya lang nakakapagtaka na siya mismo ang biglang gumawa nun sa akin. Sa totoo lang kahit anong pananabik ko sa kanya ay nababalot ang aking isipan ng pagtataka kaya marahil kakaiba ang naramdaman ko sa kanya ng gabing iyon.

Matapos ang aming pagtatalik ay napansin ko na naidlip na agad si John sa aking tabi. Noon ko napagmasdan muli ang kabuuan ng kanyang katawan. Sabik pa rin akong makita at mahawakan ang kanyang ari. Subalit nawala ang pananabik kong mahawakan ang kanyang ari ng mapansin ko ang bagong pilat sa kanyang tadyang. Nang tumalikod pa siya sa akin ay napansin ko ang mas malaking pilat sa may baywang niya. Alam ko na wala ang mga iyon ng huli kaming nagtalik. Napansin ko rin na medyo pumayat ang kanyang pangangatawan. Kahit ganoon pa man ay nakuha ko pa rin hawakan ang kanyang ari. Dito ako lalong nabigla ng makita ko ang isang pilat din dito na tila marka ng pagpaso ng mainit na pabilog na bagay at malamang na ito'y mula sa paso ng isang sigarilyo.

Nang maramdaman niya na parang sinusuri ko ang kanyang ari ay bigla na lamang siya tumayo at nagbihis. Agad din siyang nagpaalam at hindi ko na siya napigilan o natanong man lamang ng kanyang problema. Sa kanyang pag-alis ay sinisi ko na lamang ang aking sarili kung bakit kasi nagpatukso pa ako delivery boy na iyon. Tiyak na malaki ang suliranin ni John kaya lumuwas siya sa Maynila. Tapos iyon pa ang madadatnan niyang ginagawa ko. Magkahalong kaba at pagsisisi ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon. Pinilit kong tinatawagan si John sa kanyang celphone subalit mukhang pinatay niya ito. Sa totoo lang, hindi ako mapalagay ng gabing iyon at hindi din ako dinalaw ng antok.

Kinabukasan ay maaga kong pinuntahan si John sa barracks nila. Ayon sa nakausap ko doon ay hindi daw siya nagpapakita doon makaraan na madestino siya sa ibang kampo. Sinubukan ko uling tawagan sa celphone si John pero tulad pa rin kagabi ay nakapatay ito. Minabuti ko na lamang magsimba upang ipanalangin ko na rin ang kaligtasan ni John. Sa simbahan na napuntahan na namin ni John ako nagtungo. Laking gulat ko ng mapansin ko sa likurang upuan si John at para itong tulala na nakatanaw sa altar. Tinabihan ko siya subalit parang may tumabing hangin lamang sa kanya. Di pa rin niya ako pansin. Nagsimula ang misa at hanggang matapos ito ay nakaupo pa rin si John sa aking tabi. Nang magsi-alisan na ang mga tao ay inakay ko na lamang palabas ng simbahan si John. Simunod naman sa akin si John hanggang sa loob ng aking kotse. Paandarin ko na sana ang aking kotse ng bigla na lamang humagulgol sa iyak si John. Noon nagsimulang inihinga ni John ang kanyang problema.

Ang pagbabalik niya sa kampo na dating assignment niya ay gawa ng opisyal na umabuso sa kanya. Kadarating pa lamang niya sa kampo ng pinilit siyang makipag-threesome muli sa asawa nito. Halos gabi-gabi siyang ginamit ng opisyal na ito at paminsan-minsan ay ang malibog din nitong asawa. Pinilit niyang iwasan ang opisyal na ito subalit labis na paghihirap ang naging katumbas nito. Na-ospital pa siya ng ilang araw sanhi ng ginawang paghihirap sa kanya na nagdulot ng ilang pilat sa kanyang katawan at sa mismong ari na rin niya. Nang medyo gumaling na siya ay binaboy lalo siya ng opisyal na ito. Nariyan ang pilit pinapapasok ang ari niya sa likuran ng opisyal. Hindi naman siya makapagsumbong dahil natatakot siyang maaring wakasan ng opisyal na ito ang kanyang buhay sakaling may makaalam na iba. Meron din kasing kasabwat na sundalo ang opisyal na ito na kusang nagpapagamit sa opisyal na ito kapalit ang maayos na katungkulan sa loob ng kampo.

Naglakas loob siyang tumakas ng magpaalam siyang magpapatingin lamang sa hospital dahil medyo nananakit ang kanyang dibdib. Sinuwerte naman siya at wala sa loob ng hospital ang in-charge na duktor kaya inirekomenda siya ng nurse sa isang public hospital sa labas ng kampo. Sinamantala niya ito upang makatakas. Ako ang una niyang pinuntahan subalit nabigla siya sa kanyang dinatnat. Nasabi niya tuloy sa kanyang sarili na tulad ko rin ang kanyang opisyal na katawan lamang ang habol sa kanya.

"Hindi totoo yan." ang sabi ko sa kanya. "Mahal kita. Kung nagkamali man ako, patawarin mo ako. Pero ibang-iba ako sa kanya dahil I care for you and I love you." ang dugtong ko pa at di ko na napigilan din ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

"Hindi ko na alam ko sino ang paniniwalaan ko. Gulong gulo na ang isipan ko." ang bigla niyang nasabi. "Tulungan mo ako. Papatayin niya ako kung babalik ako doon. Hindi ko na kaya ang ginagawa niya sa akin. Mga baboy sila." ang dugtong pa ni John.

"Doon tayo sa condo unit ko at hindi ka nila matutuntun doon." ang alok ko kay John.

"Huwag doon. Baka madamay ka pa sa gulong kinasasangkutan ko." ang tugon ni John.

"Eh saan kita itatago?" ang tanong ko sa kanya.

"Ikaw na ang bahala, basta sa hindi nila matutuntun na lugar. Please tulungan mo ako." ang pagmamakaawa sa akin ni John.

Magulo din ang aking isipan ng mga oras na iyon. Awang-awa ako sa taong pinakamamahal ko. Pinilit kong mag-isip kung saan hanggang sa maisipan ko ang probinsya ng lolo ko sa parteng norte. May luma kaming bahay doon at ang huli kong balita ay wala ng nakatira doon dahil nag-migrate na rin sa US ang mga kamag-anak namin na dating nakatira doon. Agad ko siyang niyaya na puntahan namin ang lugar na ito. Wala na kaming inaksayang panahon ay binaybay na namin ang daan patungo sa bahay ng lolo ko. Gabi na ng marating namin ito. Wala ng ngang nakatira dito maliban sa isang katiwala. Buti na lamang at natandaan pa ako ng katiwalang ito kaya pinapasok kami sa bahay.

Dahil sa pagod namin sa layo ng nilakbay namin ay agad kong pinaayos ang silid na tutulugan namin. Wala kaming nadalang pamalit ng damit kaya iyon na ring suot namin ang pinangtulog namin. Agad nakatulog sa aking tabi si John. Ako naman ay parang ayaw dalawin ng antok. Pinagmasdan ko na lamang si John. Kahit sa pagtulog ay halatang nababagabag pa rin si John sa mga nangyari sa kanya. Bigla na lamang siyang nagigising ng masama niyang panaginip. Kaya minabuti ko na lamang na manatiling gising upang mapakalma ko siya sa tuwing magigising siya. Halos maiyak ako sa nasasaksihan kong kalagayan ni John.

Marahil ay hindi na muling binagabag ng panaginip si John dahil hindi ko naramdaman na nagising pa siya kasi nakatulog din ako kahit papaano. Mga katok ng katiwala ang gumising sa akin at inaalok kaming mag-almusal na. Ginising ko si John upang makakain na rin dahil mataas na rin ang araw. Nagpaumanhin sa amin ang katiwala dahil tuyo at itlog lamang ang kanyang naihain sa amin ni John. Siya lang naman ang tao doon kaya di na siya namimili sa palengke ng makakain. Kung ano na lamang ang mayroon sa malapit na tindahan ay siya niyang pinagtyatyagaan.

Matapos naming kumain ay naalala ko ang aking opisina. Buti naman ay may signal ang celphone sa lugar na iyon at naitawag ko ang pagliban ko sa opisina ng ilang araw. Binalak ko rin na mamili ng pagkain at damit namin ni John. Pero hindi ako sanay na umaalis ng bahay ng hindi naliligo at nagpapalit ng damit. Nanghiram kami ng shorts at T-shirts sa katiwala na pamalit namin. Niyaya ko si John na maligo sa poso. Malayu-layo di ang kapitbahay kaya malakas ang loob namin na mag-brief lamang sa paliligo. Ito ang dati naming ginagawa ng mga pinsan ko noong maliliit pa kami. Buti na lamang at kahit sa paliligo namin ay nabago ang aura ni John. Medyo nakuha na niyang ngumiti at tumawa. Para kaming mga bata na nagtatapunan ng tubig. Minsan naman ay niyayakap namin ang isa't isa sabay buhat dito. Marahil ay takang-taka ang katiwala sa ikinikilos namin ni John habang naliligo. Nais ko rin sanang dakmain ang ari ni John pero nakatanaw sa amin ang katiwala.

Nang matapos kami sa paliligo at magkapagpalit ng damit ay nagyaya na akong mamili. Nagpasama kami sa katiwala dahil hindi ko kabisado ang aming pupuntahan. Namili kami ng aming kakainin pati na rin ang aming mga damit. Pagbalik namin sa bahay ay nagkusa si John na magluto. Tulad ng dati ay isang maanghang na putahe ang kanyang inihanda sa aming pananghalian. Pagkatapos ng tanghalian ay nagyayang magpahinga muna si John. Natulog kami ng ilang oras at bago pa man magdilim ay nagising na kami. Niyaya ko tuloy siya sa may kabukiran upang pagmasdan ang paglubog na araw. Umupo kami sa tabi ng inipong dayami at parang eksena sa pelikula noong araw na magka-akbay kami habang pinagmamasdan ang paglubog ng araw. Nasa tabi pa namin ang ilang kalabaw na saksi sa aming pagmamahalan.

Paglubog ng araw ay bumalot na ang kadiliman sa kapaligiran. Bigla na lamang niya akong hinagkan sa aking mga labi.

"Salamat Lester at naririyan ka lang sa aking tabi." ang nasabi ni John matapos niya akong hagkan.

"Lagi lamang ako sa iyong tabi kahit ano pang mangyari." ang naging tugon ko naman.

Muli niya akong hinagkan hanggang sa mapahiga kami sa dayamihan. Natigilan kami sa aming ginagawa ng biglan mag-ingay ang isang kalabaw. Natawa tuloy kami ni John sabay sabing istorbo naman ang kalabaw na ito at mukhang naiingit pa sa amin. Naalala tuloy namin ang katiwala na baka naghihintay na sa amin. Sa probinsya kasi, kapag sumapit na ang dilim ay naghahapunan na dahil maaga natutulog ang mga tao. Tama nga kami ni John. Nakahanda na ang aming hapunan ng makarating kami sa bahay. Naging masaya naman kami ni John na pinagsaluhan ang gulay na luto ng katiwala. Matapos kumain ay nagkwentuhan muli kami ni John at dahil wala naman kaming ibang gagawin ay maaga din kaming natulog.

Kinabukasan nang mapansin ko na balik 100% na ang sigla ni John ay niyaya ko siyang magswimming sa pinakamalapit na beach. Nagluto muna ang katiwala ng babaunin namin bago kami tumulak papunta sa beach na iyon. Tuwang-tuwa si John ng marating namin ang beach. Walang naliligo doon dahil hindi naman summer. Kami lamang yata ang tao doon. Para kaming mga batang nagtatakbo at nagtatampisaw sa gilid ng dagat. Batuhan ng buhangin, sabuyan ng tubig at kung anu-ano pang kabulastugan ang pinaggagawa namin. May mga pagkakataon pa kaming nagre-wrestling at sa tuwing babagsak kami sa lupa ay walang kasing-higpit na yapusan ang aming ginagawa na may kasama pang mainit na halikan. Di na namin inalintana kung may makakaita sa amin o wala. Malalayo naman ang mga bahay doon. Sa pakiramdam namin ay dalawa lamang kami sa mundo ng mga oras na iyon. Nakiayon din ang kalikasan sa amin dahil hindi masyadong nagpakita ang haring araw at hindi rin naging maalon ang dagat. Para bang nasa paraiso kami ng mga oras na iyon.

Natigil lamang kami ng makaramdam kami ng gutom. Pero matapos magkalaman ang aming tiyan ay balik uli kami sa paliligo sa dagat at balik uli ang masayang yapusan at halikan sa dalampasigan. Tuluyan lamang kami tumigil sa aming ginagawa ng mapansin namin na nagdaratingan na ang mga mangingisda at mukhang magsisimula na silang pumalaot. Kami naman ni John ay nagmasid na lamang sa mga ginagawang paghahanda ng mga mangingisda sa kani-kanilang mga bangka. Halos para kaming mga reporter na tanong ng tanong sa kanila na para bang gusto na rin naming sumama sa kanila sa pangingisda.

Nang pumalaot na ang mga mangingisda ay umuwi na rin kami sa bahay. Nang gabi ding iyon ay naulit muli ang isa sa pinakamasarap naming pagtatalik ni John. Di ito tulad ng huling nangyari sa amin na damang-dama ko na wala sa kalooban ni John ang pakikipagtalik sa akin. Ngayon ay puno na pagmamahal ang bawat gawin namin ni John. Sa mga haplos pa lamang ay para bang may kakaibang kuryente ang dulot nito at nasisiyahan ang ginagawan nito. Nadama ko rin na sa bawat pagsubo ko ng ari ni John ay nasisyahan siya na para bang sinasabi ng kanyang mga mata na salamat aking mahal. Di na rin niya inulit ang pagpasok ng kanyang ari sa aking likuran. Alam ko naman kahit noong una pa na iyon ang pinakaayaw niyang gawin. Hindi ko mabilang kung nakailang putok kami ng John ng gabing iyon. Subalit isa lamang ang natatandaan ko na iyon na marahil ang pinakamasaya at pinakamasarap na pagtatalik namin ni John.

Kinabukasan ay nagpasya na akong bumalik sa Maynila. Inihabilin ko muna sa John sa katiwala ng bahay. Gabi na ng makarating ako sa Maynila. Pero nabigla ako ng pagdating ko sa building na tinitirahan ko ay sinabihan ako ng security OIC na kakilala ni John na meron ng nagmamasid-masid sa aking unit at nagtatanong ng tungkol sa akin buhat ng umalis ako noong Linggo. Kabisado ng OIC na mga militar iyon pero kung anong pakay nila ay hindi niya alam. Kahit alam ko na may kinalaman iyon kay John ay hindi ko na rin sinabi ito sa OIC. Kinausap niya ako na kung maaari ay magpalamig-lamig muna sa malayong lugar dahil baka kung ano daw ang mangyari sa akin. Dati din siyang military at sa tingin ko ay alam niya ang maaaring gawin sa akin ng mga nagmamatyad sa akin.

Nagpasya na lamang ako na bumalik sa probinsya. Bago ko isagawa iyon ay nag-impake muna ako ng mga damit ko at ng iba ko pang kakailanganin. Isasakay ko na sana iyon sa aking sasakyan ng lapitan ako muli ng OIC at sinabi niya na nasa paligid lamang ang mga nagmamatyag sa akin. Tiyak din daw na alam na nila ng plaka ng kotse ko at tiyak na masusundan nila ako kahit saan ako magpunta. Kilala ko ang OIC na ito at subok na ang katapatan sa mga nakatira sa condo building na iyon. Kaya naman ipinaubaya ko na sa kanya ang pagpapaplano kung paano ako makakalabas ng building.

Hiniram niya ang service vehicle ng janitorial services ng building namin at doon niya ako pinasakay. Nag-disguise din siya na isa sa mga janitor upang hindi kami paghinalaan sa paglabas namin ng building. Inihatid niya ako sa isang bus station at matiwasay akong nakasakay ng bus at nakabalik sa probinsya na hindi nasusundan ng mga naghahanap kay John. Pati si John ay nabigla sa aking agarang pagbabalik. Naikwento ko sa kanya ang lahat. Humingi siya ng tawad sa akin kasi kung hindi daw sa kanya ay hindi ko rin sasapitin ang ganoong sitwasyon.

"Lester, pasnesya ka na at pati ikaw ay nadamay na. Patawarin mo sana ako kung nagulo ko ang iyong buhay." ang paghingi sa akin ng tawad ni John.

"John, ano ka ba? Huwag mong isipin yan. Nagkataon lamang ito at hindi mo naman sinasadya ito." ang sagot ko naman.

"Pero nang dahil sa akin ay nasa peligro na rin ang buhay mo." ang sabi muli ni John.

"Mas gugustuhin ko pang nasa peligro ang buhay ko at kasama kita. Kaysa naman mawala ka sa buhay ko." ang sagot ko sa kanya sabay yakap sa kanya ng mahigpit.

Nagsimulang tumulo ang luha sa mga mata na John at gayon din naman ako dahil sa sobrang awa sa aking minamahal. Marahil ay nagtataka ang katiwala sa bahay dahil nasaksihan niya ang mga pangyayaring iyon. Hindi niya napigilan na makisama sa usapan. Simple lang ang ipinagtapat namin sa katiwala na may nagtatangka sa aming buhay at dapat kaming hindi matunton ng mga ito. Nakiusap na lamang kami sa kanya na huwag na niyang ipagkalat kahit sa aming mga kamag-anak na naroroon ako. Nagpasya din kami ni John na hindi dapat ibigay ng katiwala ang aming mga pangalan kung sakasakaling may magtatanong tungkol sa amin.

Nang mga sumunod na araw ay naging normal na ang aming pamumuhay. Subalit kapag hindi kami naghanap-buhay ay darating ang araw na mauubos din ang savings ko sa bangko. Naisip namin ni John na magnegosyo na lamang sa pamamagitan ng pangingisda. Nakabili ako ng 3 bankang pangingisda at kumuha ng mga tauhan sa pangingisda. Naging maswerte naman kami sa simula ng aming negosyo kaya ang 3 bangka ay nadagdagan pa ng 3. Naging maayos naman ang aming negosyo at pamumuhay sa nayon na iyon. Di nagtagal at nakilala na din kami ng mga tao doon sa iba naming pangalan. Dumating din ang punto na pati sa kabayanan ay nakilala ang aming pangalan dahil madami na ring mga naglalako ng isda ang kumukuha sa amin.

Hanggang sa mapansin ang aming negosyo ng mayor ng aming bayan. Dahil dito ay napilitan kaming kumuha ng business permit upang hindi na kami masita ng munisipyo. Kaya naman mga tunay naming pangalan ang naisaad namin sa mga document na kinakailangan. Ganoon pa man ay naging matiwasay pa rin ang pamumuhay namin ni John sa bayang iyon. Nakuha na rin namin ang mamasyal sa kabayanan at paminsan-minsan ay naiimbitahan sa mga kasiyahan sa kabayanan. Dahil dito nakilala namin ang mayor ng bayan at ng ilan pang pulitiko sa lugar na iyon.

Makalipas ng ilang buwan ay muling nabulabog ang aming buhay. Isang gabi ay sinugod ang aming bahay ng di kilalalang mga kalalakihan at dinukot si John ng mga iyon kasama ang aming katiwala. Nagkataon kasi na sa kabayanan ako nagpalipas ng gabi sa isang malayong kamag-anak dahil namatay ang tiyuhin ko doon. Hindi nakasama si John dahil masama ang pakiramdam nito. Pag-uwi ko kinabukasan ay hindi ko na nadatnan sina John at ang katiwala. Subalit may isang lihim na iniwan sa akin na kung ayaw ko daw sumunod kay John sa impyerno ay itikom ko na lamang ang aking bibig. Patuloy pa rin nila akong mamatyagan kaya mag-ingat daw ako sa aking mga gawain.

Kinahapunan ay may masamang balita na nakarating sa akin. Nakita ang bangkay ng katiwala namin sa may dalampasigan at may tama ito ng mga bala. Parang gumuho ang mudo ko ng mga oras na iyon. Bigla kasing pumasok sa isipan ko na baka si John ay pinatay na rin. Halos hindi ko malaman ang aking gagawin sa mga sandaling iyon. Para bang hinihintay ko na lamang na makita ang bangkay ni John sa dalampasigan.

Sa tulong ng mga tauhan ko at mga kapitbahay na rin ay naging maayos ang burol at libing ng aming katiwala. Subalit wala pa rin kaming naging balita tungkol kay John. Lumipas pa ang mga araw at naging blangko pa rin ang pulisya sa imbestigasyon nito. Gusto ko na sanang sabihin sa pulisya ang hinihinala ko kung sino ang may kagagawan sa pagkakapaslang sa aming katiwala at pagkawala ni John. Subalit nanaig pa rin ang aking takot. Takot na baka hindi lamang ako ang tapusin ng mga ito kundi ang aking kapamilya. Dumaan pa ang ilang linggo at tila wala talagang lalabas ng mabuting balita tungkol kay John. Hanggang sa isang araw ay makatanggap ako ng liham na nagsasabing nasa mabuting kalagayan na si John subalilt hindi ko na daw siya makikitang muli magpakailanman. Kaya manahimik na lang daw ako at kung hindi ay patatahimikin na nila ako ng tuluyan.

Dahil sa liham na iyon ay nagpasya na akong bumalik sa Maynila. Upang harapin ang panibagong bukas sa aking buhay. Hindi na muli akong nagtrabaho sa isang kumpanya. Sa tulong ng pinagkakatiwalaan kong tauhan ay napatakbo pa rin ang negosyo ko sa probinsya. Napalaki ko pa iyon ng makakuha ako ng mga supermarket sa Metro Manila na pwede akong mag-supply ng fresh fish at iba pang produktong dagat. Si John naman ay nanatili na lamang isang magandang alaala ng nakaraan na pinapangarap ko pa rin na balang araw ay magkikita kaming muli.

- W A K A S -

The Crush

I-share ko lang senyo 'to.. Sana magustuhan nyo rin.. ;)

The Crush (The Complete Story)
by: kulit

Unang araw ko pa lang sa trabaho, pakiramdam ko tinadyakan na ako ng kabayo.

It was my first day, on my first job in government, five years ago. I arrived early, clean and crisp to my neck, and brewing over with anticipation. All my years of college was behind me, and I was glad.

No more exams. No more assignments. No more term papers to brew coffee over.

All I needed to have then was my first - MY FIRST - pay envelope, and I would be completely free from my financial dependence.

Sa wakas, magagawa ko na ang lahat ng gusto ko. Pera ko, kita ko. Buhay ko.

Simple lang naman ang gusto ko: kasing simple ng lahat sa buong pagkatao ko. Ang yumaman.

Actually, huli na ng malaman ko na wala pala talagang yumayaman sa gobyerno. Kailangan, marunong kang mag-madyik.

Graduate ako sa isang University sa Quezon City. Tuwang-tuwa ako nang makapasok ako. Ang sarap - sarap kasing sabihin ng pangalan ng school namin kapag magbabayad ako ng dyip.

Oo, dyip. Wala akong kotse.

So, dyip. Eh ano kung dyip? Basta ba ang sasabihin mo, "Mama bayad ho, sa ....."

Talagang pinursigi kong makapasok duon. Mayabang yata kasi ako talaga. Gusto ko lahat, bilib sa akin.

Gusto ko, bilib s'ya sa akin.

Hindi ang tatay ko, ha. Hiwalay na sila ng nanay ko bago pa ako magka-isip. Buwanang sustento na lang at allowance namin ni kuya ang naaalala ko tungkol sa kanya.

Iba ang inspirasyon ko sa buhay. Sino s'ya? Si Niel, 'yung anak ni Aling Panyang na may ari ng tindahan sa tapat ng bahay namin.

Matagal ko na siyang kilala. Uhugin pa lang yata akong bata na tumatakbo sa gitna ng daan, kilala ko na siya. 1980s pa yun. Usung-uso sina Maricel Soriano at sina Albert Martinez. Uso rin ang hapit na short pants at hapit na pantalon.

At 'yun ang gustong-gusto kong suot n'ya tuwing nakikita ko s'ya. Ang hubog ng katawan n'ya na kitang-kita sa hapit niyang pantalon.

Matanda s'ya sa akin ng anim na taon. Nasa High School s'ya nuon, habang nasa Elementary pa lang ako.

Tuwing umaga, pinanunuod ko s'ya pag-labas n'ya ng bahay papasok sa eskwela. Naka-puting uniporme at blue na pantalon. Tapos, kahit ilang dipa ang layo niya sa akin, naamoy ko pa rin ang Johnson's Baby Cologne na gamit n'ya.

Tuwing lalabas s'ya ng pintuan ay tinitingnan ko siya. Kung minsan ngumingiti ako. Pero hindi n'ya ako napapansin.

Siyempre nagmumukha akong tanga.

Hindi naman s'ya gwapo. Hindi naman mestizo. Ordinaryo nga lang yata s'ya. Basta ang alam ko, kapag pinag-tabi sila ng kuya Albert ko na barkada n'ya, nagmumukhang alagang aso si kuya.

Basta, natutuwa ako sa mapupungay n'yang mga mata. Malamlam ang mga mata n'ya na para bang laging may problema. Kapag napapatingin s'ya sa iyo, parang laging nakiki-usap.

Yun bang parang biglang gusto mo s'yang tulungan para mawala na ang problema n'ya.

Ganun s'ya sa twing umagang makikita ko s'ya. Parang pasan ang daigdig. Parang laging iiyak.

Minsan nga, nakita ko na naman s'ya. Grade four na ako nuon. Nasa third year High School s'ya. Lalong gumanda sa paningin ko ang hubog ng katawan n'ya. Bagay rin sa kanya ang medyo mahaba at bagsak n'yang buhok na hinati sa gitna.

Kung hindi s'ya naka-uniporme, mapagkakamalan mo s'yang dalaginding. Lalong nagpaamo sa kanya ang makapal n'yang kilay na laging parang nagmamaka-awa.

Lalo tuloy nagmukhang laging malungkot ang mga mata n'ya.

Paglabas n'ya ng bahay nila, dumungaw uli ako para tingnan s'ya.

Siyempre, tulad ng dati, hindi ako pinapansin. Baka maraming iniisip.

Kumaway na lang ako. "Ba-bye," sabi ko pa, sabay blow ng flying kiss.

Nagulat yata ang kolokoy. Natigilan sa may gate nila.

Shet na malagkit! Bakit ko ba nagawa 'yun?

Tago ako agad. Tang-ina, baka isumbong ako n'un sa kuya ko ah. Sinilip ko ulit kung nandoon pa siya.

Tang-ina, nanduon nga! Nakangiti at kumakaway. "Bye baby..." sabi ng buhong.

"Bye kuya..." sabi ko naman.

O, sha... sha... Oo na. Grade four pa lang ako, malandi na akong bakla.
Wala namang malaking nagbago sa amin pagkatapos ng araw na 'yun. 'Yun nga lang, mas naging maingay ako sa bintana tuwing umaga. Binabati ko s'ya ng "Goodmorning kuya! Ingat ka." Na sasagutin naman n'ya ng, "Goodmorning baby, saan ang kuya mo?"

Pagkatapos ng isang linggo, pati ang nanay n'ya nakiki-good morning na rin. Pag pumupunta ako sa tindahan nila para bumili ng choconut o tita-tira, babanatan n'ya agad ako ng "Hello, baby boy. Ano'ng gusto...?"

'Di nagtagal, parang may bumulong sa isip ko na dapat lahat ng makasalubong ko, batiin ko ng ganu'n. Ewan ko kung bakit. Basta parang dapat ganu'n. Kasi kung sila lang... kung s'ya lang... Ah basta! N'ung ikatlong linggo, lahat na ng makasalubong ko binabati ko. Pati mga pusa binabati ko. Lalo na kapag nanduon s'ya. Ipinapakita ko na talagang palabati ako. Ewan ko kung bakit.

Basta dapat, walang magdududa.

GRADE SIX

Pagtungtong ko ng grade six, established na ang reputasyon ko. May mga nagtatanong nga kung balak ko daw tumakbo sa SK.

Si kuya ko, hindi ko na maka-usap. Fourth Year High School na kasi s'ya, at mas madalas eh hindi kami nagkikita. Kapag dumarating na siya eh tulog na ako. Kapag paalis na ako papuntang school eh wala na rin siya.

Si Niel naman, basta na lang nawala. Nanduon pa rin ang tindahan ng nanay n'ya. Duon pa rin naman nakatira ang pamilya n'ya. Pero si Niel, wala.

Alam ko. Kasi, uma-umaga sinisilip ko kung sino ang naglalabas masok sa bahay nila.

Dalaga na nga 'yung kapatid n'yang babae. Si Shiela. Kaklase ko. Binabati pa rin n'ya ako. Tuwing lalabas ako, kakaway na siya. "Hello baby boy. Flying kiss nga!"

Ayaw ko nga. Kunyari nahihiya na ako. Pero sa tutuo lang, ayaw ko talaga.

Kinakantiyawan nga ako ng nanay niya. Binata na raw ako. Nuon daw ay palabati ako tuwing umaga, at mahilig pang mag-flying kiss.

Madalas ako sa tindahan nila. Magalang ako, kaya mabait sila sa akin. Paborito nga yata nila akong kostumer. Pero ni minsan, hindi ko magawang tanungin kung nasaan si Kuya Niel.

Akala ko nuong una, nag-bakasyon lang. Baka pumunta sa ibang kamag-anak, tapos babalik rin sa pasukan. Pero magtatat-long buwan na, wala pa rin s'ya.

Ang bigat sa loob. Parang lagi ko s'yang iniisip kung napapaano na ba s'ya. Baka kako naaksidente na o kaya eh nawawala.

Hindi ko naman matanong ang nanay n'ya. Hindi ko rin naman matanong si Shiela. Basta ang alam ko, wala na siya. Or at least, eh hindi ko na nakikita.

Dumalang na rin ang pag-gi-greet ko ng good morning sa mga kapitbahay namin. Hindi naman din sila nagtataka. "Nagbibinata na kasi," ang sabi ng ilan sa kanila.

Siguro nga. Siguro nga.

Ordinaryong lumipas ang unang quarter ng grade six ko. Nakapantalon na ako ng mahaba. Tuli na rin ako. Nagbabago na ang amoy ko, kaya gumagamit na rin ako ng cologne. Siyempre pa ang ginamit ko, Johnsons Baby Cologne. 'Yun lang kasi ang kaya ng bulsa ko nuon.

Tsaka, yun din ang uso nuon. Sinubukan ko ang Greencross pero iba talaga ang boteng kulay blue.

Kasi naalala ko s'ya.

Nu'ng second quarter namin, at examinations week na, binati naman ako ni Shiela. "Dalaw ka sa amin sa Biyernes ha. Birthday ni nanay."

Asus. Wala na namang katapusang mamantikang pansit, menudo at spaghetti na may sauce na ketchup 'yan. Sa tutuo lang, 'yan naman ang handa nilang miryenda sa tindahan araw araw. Walang bago. Nakaka-umay.

"Sige ba. Ano'ng oras?" ika ko na lang.

Oo, alam ko. Bata pa ko, napaka-plastik ko na. Namputsa naman, ikaw na nga ang inimbita, tatanggi ka pa ba?

Natapos ang exams week, at Biyernes na. I was looking forward to my libreng miryenda. Umuwi ako ng bahay at naligo na. siyempre, namitas ako ng ilang bulaklak para kay Aling Panyang.

Mga banding alas-singko na ng pumunta ako sa kanila. Hindi ako nakabihis ng maganda. Basta simple lang. Tuloy-tuloy na ako kasi kilala naman nila ako. "Happy birthday Aling Panyang," sabi ko, sabay abot ng bulaklak.

"Aba binata na pala si baby boy ah," sabi ng isang lalaking nasa tabi n'ya.

Isang lalaking maganda ang mata at medyo mahaba ang buhok. "Hi baby boy," sabi ng lalaki, sabay blow ng flying kiss.

Shet! Si Niel.

"O, hindi mo nakilala si kuya Niel mo?" sabi ni Aling Panyang. "Ang gwapo na n'ya ngayun ano."

Hindi ako makasagot. Tumingin-tingin lang ako. Parang engot.

"Hindi ka na pala baby boy," sabi ni Niel. "Baby baboy na," sabi n'ya. Sabay tawa.

Namula yata ako. Parang gusto kong umiyak. Ewan ko kung bakit pero basta, gusto kong umiyak.

"Ba't may bulaklak ka? Nililigawan mo ba si Shiela?" tanong pa ni kuya Niel.

Namputsa! Saan ba galing itong hayup na 'to? Ang laki ng pinagbago n'ya. Ibang iba na ang hugis ng katawan n'ya. Mas mahaba na ang mga binti n'ya tsaka mas matibay tingnan ang mga braso n'ya. Hindi naman siya ma-masel. Nawala lang ang tabang bata.

Medyo humaba rin ang mukha n'ya. Nagka-panga. At lalong mas pumula ang mga labi n'ya.

Pero maganda pa rin ang kanyang mga mata. Mukha pa rin malungkot, Mukhang nag-iisip. Lalong masarap tingnan kapag natatakpan ng medyo mahaba n'yang buhok.

Natauhan lang ako na mukha na pala akong tanga ng tapik-tapikin ako ni Shiela. "Ba't ka tulala? Hindi mo nakilala si kuya Niel?"

"O, ibigay mo na 'yang flowers kay Shiela," tukso ni Niel.

"Hindi, para kay Aling Panyang 'to," sabi ko, sabay abot ng bulaklak kay Aling Panyang.

BAKIT BA GANUN ANG NARARAMDAMAN KO?

"Galing si kuya sa Maynila," sabi ni Shiela. "Duon siya nag-aaral ng college."

Kunyari hindi ako interesadong malaman habang nag-lalaro kami ng Millionaire's Game sa kuwarto niya. Deadma lang. Parang wala. Super bilang ako ng pera-perahan at tinitingnan ko ng maigi ang board.

"Bakit nandito s'ya?" tanong ko. Kunyari wala pa ring paki-alam.

"Bakasyon nila ngayun," sabi ni Shiela na nag-ko-concentrate sa laro.

So, laro. Tira ng dice. Laro. Tira ng dice.

"Na-miss mo si kuya Niel ano," sabi bigla ni Shiela.

Nalaglag ako bigla sa punyetang kama.

Biglang tumawa ng malakas ang malditang si Shiela. Maya-maya pa nang kaunti eh bumukas ang pinto. Si kuya Niel. "Ano yung kumalabog?" tanong niya. "Si baby boy," sabi ng malditang Shiela, sabay kanta ng "Help me if you can I'm feeling down. And I do appreciate your being around... Help me get my feet back on the ground..."

Hinawakan ako ni Kuya Niel sa braso at tinulungang makatayo. Sheeet, kinuryente ata ako ng kung ilang boltahe. "May pagkain na sa baba," sabi niya. "Kumain na kayo."

"Gutom ka na ba baby boy?" sabi ni Shiela na gusto kong patayin.

"Baby boy ka pa ba?" tanong ni Kuya Niel. "Tuli ka naba o hindi pa?" usisa n'ya.

Gusto ko sanang sabihin na may-regla na ako.

Sa baba, pulang-pula pa rin ako sa hiya. Hindi ako makatingin kay Shiela. Hindi ko alam kung alam n'ya, o kung may alam ba s'ya.

"Ba't tahimik ka?" tanong ng bruhilda habang kumakain kami sa may malapit sa gate nila. "Huwag kang mag-alala. Sikreto natin 'yan."

"Ang alin?" tanong ko na may pagka defensive.

"Sus, ako pa ba ang pagdidenyan mo," sabi ni Shiela. "Last year ko pa nahalata. Hindi ko lang masiguro kung tutuo nga. Nung mawala si kuya at pumunta ng Maynila, napansin ko na parang may naiba sa 'yo," pagtatapat n'ya.

"Paanong may naiba?" tanong ko.

"Parang medyo tumamlay ka. Hindi tulad nuong dati na 'Good Morning everybody! Good Morning Tree!' ka na para kang tatakbo sa eleksiyon. Tapos para kang may hinahanap na wala naman. Eh n'ung nakita mo kanina si Kuya Niel, tapos natulala ka, sabi ko huli na kita."

"Na ano," tanong ko na medyo nag-iinit ang tenga.

"May gusto ka kay kuya Niel ano?" sabi n'ya na walang kakurapkurap.

Sabay daan naman ni Kuya Niel papalabas ng gate. Tahimik lang. Walang abog. Natahimik kaming dalawa. Hindi namin kasi namalayan kung matagal na si Kuya Niel duon o talagang kalalabas pa lang niya. Papano kung kanina pa siya nanduon at aksidente kaming narinig?

Nuong gabi na, gising pa ako nang dumating si Kuya Albert. Kasabay niya si Kuya Niel. Naghiwalay sila sa may gate, tapos pumasok na si Niel sa bahay nila. Si kuya Albert naman, eh pumasok na rin. Nagbasketball yata sila, kasi pareho silang pawis na pawis.

Tiningnan ako ni kuya Albert nang makita niya akong gising pa. "Matulog ka na," sabi niya. "Gumagabi na."

"Okay lang kuya," sabi ko, sabay tutuk ng tingin sa TV.

Uminom si kuya ng tubig tapos tumayo sa likuran ko. Matagal. Nakatingin din siya sa TV. "Ano ba 'yang pinapanood mo?" tanong niya.

"Hindi ko alam title eh," sabi ko, kasi hindi ko naman alam talaga. Ni hindi ko nga naiintindihan dahil ang lakas ng kaba ko.

Bakit ba ako kinaka-usap ni kuya? Hindi naman niya ako kinakausap dati ah. Nagkwentuhan kaya sila ni kuya Niel? Narinig nga kaya ni kuya Niel yung mga sinabi ni Shiela? Punyeta kasing Shiela yan, napaka daldal kasi!

Para matigil ang pagpapanggap eh kinuha ko yung Aliwan komiks sa ilalim ng mesa. Binuksan ko yung kwento ng Anak ni Zuma tapos pinagka-tutuktutukan ko ang pagbabasa. Naupo si Kuya Albert sa tabi ko. Tinutukan ang TV. Nanlalamig naman ako sa nerbiyos.

"Nanunuod ka ba o nagbabasa?" tanong ni Kuya. Hindi ko alam ang isasagot ko kaya tumahimik na lang ako.

Inubos ni kuya ang tubig na iniinom niya. "Patayin mo ang ilaw bago ka matulog ha," sabi niya, saka tumayo at pumasok sa kuwarto.

Kinabukasan, wala na si kuya Niel. Bumalik na daw sa Maynila, sabi ni Shiela, kasi may klase pa s'ya.


WE WISH YOU A MERRY CHRISTMAS.

Magpa-Pasko na nung lumitaw ulit si Kuya Niel. Bago pa 'yun, blina-black mail ako ni Shiela araw-araw. Hindi naman niya tuwirang sinasabi pero kung maka-utos ang luka-luka, akala mo nakahanap ng aliping sagigilid. Ipinipila ko siya ng pagkain sa canteen tuwing tanghali. Ibinibili ko siya ng softdrinks at tsitsiria. Kulang na lang eh palitan ko yung napkin na pinag-reglahan n'ya.

Wala namang nabago sa akin. Hindi naman kumulot ang boses ko. Hindi naman tumikwas ang mga daliri ko. Hindi naman ako kumembot-kembot.

Bulungbulungan nga ng mga kaklase namin eh kaming dalawa na ni Shiela. At hindi pa man daw kami kasal, eh ako daw eh dakilang under da saya na.

Bulong nga ng mga kaklase kong lalake, huwag ko daw hahayaang ginaganun ako ni Shiela. Dapat daw, si Shiela ang pasunurin ko.

My Gosh, ano ba! Sheeeet naman, eh!

Pero lumukso agad ang puso ko n'ung makita ko si Kuya Niel. Magpa-Pasko nuon. Kagigising ko pa lang n'ung umaga at papalabas ako para bumili ng pandesal. Naka-tao siya sa may tindahan nila. Nagbabasa ng komiks habang walang bumibili. Habang tumatagal, mas guma-gwapo siya. Napalingon siya dahil umingay yung gate naming pagbukas ko.

Deadma lang ako.

Hindi ako makatingin. Tutok ng mata sa pagbubukas at pagsasara ng gate. Tutok ang mata sa paa habang papalabas. Nakatingin na lang ako ng diretso sa harap ko nang ma-sense ko na babangga ako sa kung ano.

Bisekleta pala. Buti na lang tumingin ako.

Kinahulan ako ng aso ni Mama Cel pero lakad lang ako na parang tahimik ang buong paligid. Walang reaksiyon. Walang kung ano.

Nagulat na lang ako nang katabi ko na sa paglalakad si Shiela. "Ano ka ba? Napaka-unnatural mo!" sabi n'ya.

"Halata ba?" tanong ko. Tumawa lang siya. Wala na kaming imikan hanggang sa bakery. At pagkabili ng pandesal eh lumakad na kami pabalik. Naghiwalay kami malapit sa tapat ng aming bahay. Wala pa ring imikan. Nasa bakuran na si nanay habang papasok ako ng gate. Kinuha agad ni nanay ang pandesal at ang sukli, saka ako binigyan ng beinte pesos. "Bumili ka ng palaman," utos n'ya.

"Malayo ho ang bakery," tutol ko. "Huwag na kayong magpalaman. Isawsaw n'yo na lang sa kape"

"Bumili ka d'yan sa tapat," utos n'ya.

Dahandahan akong bumuwelta palabas. Kabadong-kabado. Siguro eh narinig ni Shiela na inuutusan akong palabas, kasi nanduon pa siya sa gate. Nakangiti. Pinanunuod ako. Tutuk ulit ang mata ko sa hawakan ng gate. Tutuk ulit ang mata habang binubuksan at isinasara ko ito. Tutuk ulit ang mata ko sa paa habang naglalakad ako ng dahandahan.

"Hoy!" bulyaw ni Inay, na ikinalingon ko naman. "Tingnan mo 'yang dinadaanan mo at baka ka masagasaan!"

Idineretso ko ang tingin ko sa harapan. Si kuya Niel pa rin ang nagbabantay. Nakatutok ang mata niya sa komiks. Pero para siyang natatawa. Ewan ko. Hindi ako sigurado. Tumingin siya sa akin n'ung nanduon na ako sa harap ng tindahan nila. Parang ayaw lumabas ng boses ko.

"Kuya Niel," sabi ko. "Pabili..."

Shet, kumulot ang boses ko. Napangiwi nang kaunti si Kuya Niel. Nagtaka siguro, o hindi niya naintindihan ang sinabi ko.

Hindi ko na natapos ang sinasabi ko. Tumalikod agad ako at mabilis na umuwi. Pagpasok ko sa gate namin eh ibinigay ko agad ang pera kay Inay. "Kayo na lang ang bumili," sabi ko na medyo malakas ang boses. "Natatae na ako kanina pa!"
Pagkatapos nuon eh may dalawang araw yata akong hindi nagpapakita sa mga tao sa labas. Umagang-umaga eh lumalabas ako para mag-simba. Tapos, dahil wala naming pasok, pumupunta agad ako sa bayan para mamasyal. Hapon na ako kung babalik, sabay diretso sa kuwarto.

N'ung pangatlong araw, pag-uwi ko, nasa bahay nila Aling Panyang sila Nanay at kuya. Magbi-bisperas na 'yun ng Pasko. Kinawayan ako ni Aling Panyang mula sa gate nila.

"Baby boy halika. Sabi ko sa nanay n'yo eh dito na kayo mag-Pasko sa amin," sabi n'ya.

Nasa bakuran na rin si Kuya, kasama si Kuya Niel. Nagba-barbeque. Sila Aling Panyang naman at si nanay eh naghahanda ng mga ihahalo sa Pansit.

"Umuwi ka nga muna at mag-bihis," utos ni Inay. "Tapos eh bumalik ka agad dito."

May isang oras yata ako sa bahay namin. Naligo ako, pero mabagal. Mabagal ang mga kilos ko. Hindi ko alam kung bakit. Pero parang mabagal lang talaga. Paglabas ko nang banyo eh diretso ako sa kusina at nagtimpla ng orange juice, saka ako pumunta sa kuwarto para magbihis. Nagulat ako nang madaanan ko si Kuya Niel sa sala, nanunuod ng TV. Sinamahan daw niya si Kuya Albert, na nasa kuwarto ngayun at nagbibihis. Pupunta daw sila sa bayan para bumili ng regalo para mamayang gabi.

Pumasok na ako sa kuwarto. Paglabas ko eh wala na sila. Isinara ko ang bahay at lumipat na ako sa kabila.

Dala na siguro ng pagod sa maghapong kagi-gimik kaya alas-diyes pa lang ng gabi eh inaantok na ako, habang ang lahat naman eh nagkakatuwaan. Sila Kuya Niel at Albert, nagtimpla ng Pineapple-Gin punch. Kain sila ng kain. Nuong hindi ko na kinaya eh nakatulog na ako sa sofa.

"Ipasok mo ..... Nang maka.... Ng maayos...." Ang narinig kong sinasabi ng kung sino. Hindi ko narinig ng maayos. Inaantok na ako talaga.

Tapos may bumuhat sa akin. Ipinasok ako sa kuwarto. Inihiga sa kama at kinumutan.

Pero siguro, dahil nga sa Pasko na, eh hindi ako makatulog ng mahimbing. Ewan ko kung bakit, pero angising ako ng mag-a-alas onse'y medya.

May katabi ako sa kama. Medyo madilim, pero may liwanag na pumapasok sa bintana mula sa labas.

Umupo ako at nakita kong nasa kuwarto ako nila Shiela at Kuya Niel. Nasa kabilang kama si Kuya Albert. Sa kama ni Shiela. Tulog na rin.

Katabi ko si Kuya Niel. Nagising yata siya n'ung kumilos ako. "Gutom ka na?" ang tanong niya sa akin. Umiling ako. Tapos nahiga ulit.

Idinantay ni Kuya Niel ang kamay niya sa akin. Nawala bigla ang antok ko. Nanlamig ako ng todo. Ang dikit na dikit ang katawan niya sa akin. Talagang hindi ako kumikilos dahil ayaw ko siyang magising. Nasa ganuon kaming ayos nang may maramdaman akong iba sa may hita ko. Nararamdaman ko ang naninigas na bukol sa shorts ni Kuya Niel.

Hinawakan ni kuya Niel ang kamay ko. Lumingon ako para tingnan siya, pero nakapikit pa rin siya. Tapos, dahan-dahang bumukas ang mata niya. Nakatingin sa kamay ko, bago niya ako tinitigan sa mata. Matagal.

"Bakla ka ba?" ang tanong niya sa akin ng pabulong.

Hindi ako makasagot. Hindi rin naman niya ako pinilit na sagutin ang tanong niya. Tinitigan lang niya ako ng matagal. Tapos ay walang imik-imik na hinila niya ang kumot at tinakpan niya ang katawan naming dalawa. Saka niya ipinatong ang kamay ko sa naninigas na bukol sa loob ng shorts niya.

Sobra talaga ang kaba ko, pero hindi ko inaalis ang kamay ko. Tapos nuon eh isiniksik ni Kuya Niel ang mukha n'ya sa leeg ko, sabay patong ulit ng braso niya sa dibdib ko.

Pero ang kamay ko eh parang may sariling isip. Lumikot. Humimas-himas. Pumisil-pisil ng kaunti. Maya-maya pa eh hinawakan ulit ni Kuya Niel ang kamay ko, saka ipinasok sa loob ng shorts n'ya.

Nasalat ko ang matigas niyang titi, at ang malambot na laman na bumabalot sa mga bayag n'ya. Halos maubusan ako ng hangin at hindi ako makahinga sa sobrang kaba.

Katoliko ako. Baka bigla na lang akong tamaan ng kidlat sa ginagawa ko, paskong-pasko pa naman.

"May gusto ka sa akin ano," bulong ni Kuya Niel.

Maitatanggi ko pa ba, eh ito na nga. Tumango na lang ako.

Wala naman kaming ginawang iba pa maliban duon. Basta nu'ng medyo nakakatulog na siya, eh inalis na niya ang kamay ko. Napansin ko na medyo basa ang mga daliri ko. Precum. Hinalikan niya ako sa pisngi, saka tumalikod sa akin at natulog. Inamoy ko sandali ang precum ni Kuya Niel, bago lakas loob kong dinilaan ang mga daliri ko. Napapikit ako dahil medyo nandidiri ako.

Walang lasa.

Mag-aalas-dose na n'ung kami eh gisingin nila Aling Pasyang at Nanay. Bumangon sila ni kuya. Bangon na rin ako. Nagkantahan sila ng kantang pamasko. Nagpalitan ng regalo, tapos kumain.

Ako tahimik lang. Binati ko ang lahat, pero hindi si Kuya Niel. Ni hindi nga ako makatingin sa kanya eh. Abot siya ng abot ng mga pagkain sa plato ko pero talagang hindi ako tumitingin sa kanya.

Pagpatak ng alas-dos eh talagang hindi ko na kinaya. Nagpaalam na ako kina Nanay at Aling Panyang na uuwi ako at matutulog sa bahay. Si kuya naman eh nakatulog na ulit sa kuwarto nila Kuya Niel.

"Dito ka na matulog," aya ni Kuya Niel.

"Siya nga naman," sabi ni Aling Panyang.

Nagmatigas ako. Namamahay ako, ikako. Pinayagan din ako kaya tumawid na ako agad-agad para maka-uwi. Binubuksan ko na ang pinto ng bahay ng may pumasok sa gate namin.

Si Kuya Niel. Nagpaalam daw siya kila Nanay sa sasamahan ako para hindi ako nag-iisa. Pagpasok ko sa bahay eh naupo siya agad sa sofa at pina-upo niya ako sa kandungan n'ya, paharap sa kanya saka ako niyakap.

Hindi ako umimik. Tahimik din lang siya. Tapos hinawakan niya uli ang mga kamay ko at ipinatong sa harap ng shorts n'ya. Matigas ulit. Pesteng mga kamay ito at humimas-himas naman na parang may sariling mga isip.

Hindi ako makatingin sa kanya.

Tapos ay pinatayo niya ako saka siya umunat ng higa sa sofa. Napilitan naman akong lumuhod sa tabi ng sofa. Kinuha niya ulit ang kamay ko saka ipinatong sa bukol n'ya.

Pumikit siya. Malalim ang paghinga, habang hinahaplo-haplos niya ang buhok ko. Hinila niya papalapit ang ulo ko at hinalikan ako sa pisngi, sabay bulong, "i-kiss mo..."

Napatingin ako sa bukol n'ya. Nakapatong ang isang kamay niya sa kamay ko na hinihimashimas niya. Inilapit ko ang labi ko sa bukol tapos hinalikan ko siya duon.

Dahan-dahang tumayo si Kuya Niel at hinubad ang suot niyang shorts at brief. Saka niya ako inakap at nahiga kami sa sofa.

Ganun lang ang ayos naming dalawa. Wala siyang suot kundi t-shirt. Ako naman eh nakadamit pang notse-buena pa. Magka-akap kami nang nakahiga sa sofa, habang hawak-hawak ko at hinihimas ang titi nya.

Kakaiba ang nararamdaman ko sa init ng katawan ni Kuya Niel. Inaantok ako na parang ipinaghehele. Kung minsan ay hindi ko napipigilan ang sarili ko na halikan siya sa leeg. Lalo namang hihigpit ang yakap niya sa akin. Paminsan-minsan ay hahalikan niya ako sa mata at sa pisngi. Parang gusto kong umiyak kapag ginagawa n'ya 'yun.

Naramdaman ko na lang na nilabasan na si Kuya Niel sa kamay ko. Inakap niya ulit ako nang mahigpit na mahigpit. Hindi ko naman tinanggal ang kamay ko sa titi niya. Hinimas himas ko pa nga ang mga bayag niya na dumulas dahil sa kanyang malapot na tamod.

Matagal pa bago siya tumayo at nginitian ako. Hindi ako makatingin sa kanya. Kinuha niya ang kamay ko at dinilaan ang isa kong daliri. Tiningnan niya ako sa mata. Inilapit ko ang kamay ko sa bibig ko sabay dila sa isa pang daliri.

Manamisnamis ang katas ni Kuya Niel. Hinalikan niya ako sa labi saka ako sinabihang maghugas na ng kamay. Siya naman ay pumasok sa banyo para maglinis ng sarili.

Alas-kuwatro na ng makatulog ako. Sa sofa na natulog si Kuya Niel. Hindi ko alam kung bakit iyak ko ng iyak. Nakatulog akong umiiyak.

Hindi naman ako malungkot.

THE MORNING AFTER

Tanghali na n'ung gumising ako. Ewan ko kung sinasadya ko.

Hindi ko maintindihan kung bakit, pero pakiramdam ko mayroon nagbago. Kung hindi man sa kapaligiran ko, baka sa akin mismo.

Ayaw ko pang bumangon. Iniisip kong mabuti kung bangungot lang ba ang nangyari sa amin ni Kuya Niel kagabi. Medyo masakit ang ulo ko, pero bumangon na rin ako. Panis na ang laway ko pero parang ayaw ko pa ring lumabas para magmumog. Nang hindi na ako makatagal dahil naiihi na rin ako, lumabas na ako. Walang tao sa loob ng bahay. Wala si Nanay. Wala rin si Kuya Albert.Wala rin si Kuya Niel.

Dumungaw ako sa bintana. Anduon sila sa kabilang bahay. Si kuya Niel naman at Kuya Albert eh nasa kalsada, naglalaro ng badminton.

Ewan ko kung bakit, pero para akong bampira na ayaw masilayan ng araw. Lumayo ako sa bintana at dumeretso sa kusina. May mga natakpang pagkain sa lamesa. Mga pansit, barbecue at kung ano-ano pa. ito 'yung mga handa sa kabila kagabi. May iniwang sulat si nanay. Pagkakain ko raw eh lumipat ako kaagad sa kabila. Duon daw kami manananghali at may mga darating pang ilang mga kaibigan nila Aling Panyang at ni Nanay.

Ayaw ko nga. Ayokong lumabas ng bahay. Pagkakain na pagkakain eh bumalik ako agad sa higaan at natulog.

Umiwas akong lumabas-labas nuong mga sumunod na araw. Natulog ako nang natulog, at saka na lang naglililibot kapag gumabi na. Naka-ilang punta rin ako sa simbahan bago mag-bagong taon. Humihingi na dispensa at awa para sa kung ano't-ano pagkakasala - tutuo man o likhang isip.

Pero bago mag-bagong taon, umalis na si Kuya Niel. Bumalik na daw sa Maynila. Narmdaman ko ulit sa sarili ko na parang gusto kong umiyak. Sa isang banda eh maganda na 'yun kasi makakalabas na ako nang bahay nang walang kinatatakutang makasalubong na may alam nang pinag-gagagawa ko nung gabing 'yun.

Kahit si Kuya Niel pa 'yun. Lalo pa, kung si Kuya Niel 'yun.

Pero sa isang banda, nalulungkot ako. Marami akong gustong sabihin kay Kuya Niel na, sa pakiwari ko eh may lakas nang loob na akong sabihin dahil sa nangyari sa amin. Magmula nuon, parang mas lumungkot ang paligid sa baryo namin kapag tanghaling tapat, at tulog ang karamihang tao. Kahit ang hangin eh parang may ibinubulong na hindi ko alam.

Kapag pagabi naman, at lumulubog ang araw, hindi ko alam kung bakit tumutulo ang luha ko kapag nakikita ko ang kalangitan kung saan nag-aagaw ang mapanglaw na kulay pula at bughaw.

Nawala na rin ang takot ko sa gabi at sa mga kwentong multo at aswang. Kapag gabi, at tulog na sila kuya at Nanay, lumalabas ako nang bahay at naglalakad-lakad sandali. Wala naman talaga akong pupuntahan.

Nuon ding mga panahon na 'yun n'ung maisip ko, hindi na ako masaya sa baryo namin. Parang may nagbago. Hindi ko alam kung ano.

Magma-Marso nang nang makabalita ako kay Shiela tungkol kay Kuya Niel. "Kamusta ka raw, Baby Boy," biro n'ya. Hindi ko alam ang isasagot.

"Uy, ngingiti na yan...." kantiyaw ni Shiela.

Kung alam lang n'ya. Kung alam lang sana n'ya.

Matagal na hindi bumalik si Kuya Niel sa baryo namin. Nagtra-trabaho daw siya tuwing summer para may extrang pera tuwing pasukan.

"Crew daw sa Jollibee," ang sabi ni Aling Panyang.

Si kuya naman ay nakatapos na rin ng High School, at tumuloy din sa Maynila para makapag-aral sa kolehiyo. Nuong una, umuuwi pa siya pagkatapos ng semester. Pero pagtungtong niya ng Second Year College, nagtrabaho na rin para maka-ipon.

Tuloy naman ang buhay para sa amin ni Shiela. Mabilis na dumaan ang High School para sa amin. Lalo kaming naging matalik na magkaibigan. Nanduon ako n'ung sapakin n'ya 'yung classmate naming lalaki na nagkakalat na nahalikan na daw niya si Shiela at mag-on na sila.

Nandoon din ako nang ma-broken heart si Shiela dahil nalaman niyang maybalak mag-pari yung isa pa naming classmate na crush na crush n'ya.

Sabay kaming natutong manigarilyo at uminom. Sabi nang marami, soul mates daw kami.

"Bakit ba kasi hindi pa ako sa iyo na-inlove," sabi ko kay Shiela.

"Ano ka ba," sagot niya na medyo natatawa. "Mas masaya ako na mag-sister-in-law tayo in principle," sabi pa niya.

Hindi ako makasagot nuon.

"Biro lang, friend," sabi n'ya. "Huwag ka nang ma-offend. Hindi ko na uulitin, promise."

CROSS ROADS

Gusto ko mang magkatotoo ang biro ni Shiela eh alam kong hindi na mangyayari. Dahil bago pa man kami maka-tungtong ng Third Year High School ay pumanaw na si Kuya Niel. Hating gabi na nuon. Pauwi siya galing sa trabaho nang ma-hold-up siya sa may Philcoa. Kinuha ang Cell phone niya, ang pera, tapos ay sinaksak s'ya nang tatlong beses. Hindi na siya umabot sa ospital ng buhay.

Wala akong reaksiyon nang pinaglamayan siya sa bahay nila. Kinimkim ko lahat nang nararamdaman ko.

Dalawang araw pagkatapos ng kanyang libing, kinausap ako ni Kuya Albert.

"Lagi kang kinukumusta ni Niel sa akin," ang kwento niya. "Ipinagtapat niya sa akin ang nangyari sa inyo nuong maki-Noche Buena tayo sa kanila."

Hinihintay ko na magalit sa kuya Albert. Okay lang kung sapakin n'ya pa ako.

"Matagal na naming alam na silahis si Niel. Ako nga lagi ang nagtatanggol sa kanya kapag may nanloloko o tumutukso sa kanya."

Pakiramdam ko ay lumalaki ang ulo ko. Sa galit, o sa sobrang lungkot, eh hindi ko alam.

"Nung ipagtapat ni Niel ang nangyari sa inyo, sinabi n'ya siya mismo ay ginusto yun. Matagal na daw siyang natutuwa sa iyo. Tuwing babatiin mo siya sa bintana. Tuwing nagpa-flying kiss ka."

Hindi ko mapigilan ang tulo ng luha ko.

"Nuong tumuntong ka na ng second year, kinausap ako nang masinsinan ni Niel. Pwede ka raw ba niyang hintayin."

Hindi ako umimik. Tumingin lang ako kay Kuya Albert.

Niyakap ako ni kuya nang mahigpit. "Mahal kita dahil kapatid kita, at hindi magbabago yun," ang sabi niya sa akin habang umiiyak. "Magmula nang mamatay si Tatay, napilitan na akong tumanda nang mabilis dahil kailangang tulungan ko si Nanay. Alam mo yun di ba?" ang sabi pa niya.

Tumango lang ako habang umiiyak at nakaakap pa rin sa kanya.

"Pasensiya ka na kung hindi ko nagampanan masyado ang pagiging kuya ko, ha," ang sabi na na parang may hinanakit sa sarili.

Bagamat walang masyadong usapan ang namagitan sa amin ni Kuya, halos magdamag kaming umiyak, nagtapat ng damdamin at nagkapatawaran sa isa't-isa. Maya-maya pa ay pinunasan niya ng panyo ang mga luha ko.

"Ipinag-paalam ka na sa akin ni Niel," ang sabi niya nang nakangiti. "Sabi ko, okay lang. Basta ba maaalagaan ka n'ya nang maayos, at hindi ka n'ya paiiyakin. Gusto nga niya, sa kanya ka tumuloy pag nag-aral ka na nang College sa Maynila."

Wala na siyang ibang nasabi pa.

Tuloy-tuloy ang luha ko hanggang umaga.

Maraming pangarap sa buhay si Kuya Niel, ayon sa kwento ni Kuya. Mass Communications ang kursong kinuha niya, at nag-major siya sa Films. Gusto niyang maging isang mahusay na direktor sa Pelikula. Gusto niyang yumaman, para naman maiahon ang kanyang Nanay at kapatid sa hirap. At nang matigil na rin daw ang pagtitinda ni Nanay Panyang.

Incidentally, Mass Communications na rin ang kinuha ko. Duon din sa kolehiyo na pinag-aralan niya.

Gusto kong tuparin ang mga pangarap niya. Dahil kahit kami lang tatlo nila kuya Niel at Kuya Albert ang nakaka-alam, ako na lang ang natitirang karugtong ng katuparan ng mga pangarap niya para sa kanyang pamilya.

Huwag n'yo nang itanong kung bakit. Ang alam ko, obligasyon ko na ngayun ang mga naiwan n'ya.

Kaya sa unang araw ko pa lang sa trabaho ko, malinaw na sa akin ang mga ito. Malinaw na malinaw.

Nagsimula akong magtrabaho sa gobyerno. Naghihintay nang tamang pagkakataon. Lumipas ang dalawang taon, naka-kuha na ako ng scolarship para mag-aral ng Film sa London.

Kababalik ko lang. At gusto kong maging maganda ang aking unang pelikula. Tungkol ito sa isang lalaking may pangarap, at sa isang paslit na kaibigan na humahanga sa kanya.

Manonood kayo ha :)

About me (the blogger)

I really don't know how to start this page.
Everytime na merong ABOUT ME section hindi ko alam kung paano ko sisimulan.
It takes a lot of time and effort before magkaroon ng entry ang section na
'to. Ewan ko ba hirap na hirap akong magkwento tungkol sa sarili ko or siguro wala kasi akong ikukwento haha!

Hindi naman kasi ganun ka private ung life ko compare to other people in this world.
Ang sakin lang kung ano ung nakikita mo sakin that is precisely me in and out.
Huwag ka nang magtanong kasi kung magtatanong ka pa baka tablahin kita hehe.

Makwento akong tao sa mga friends ko. I am a good listener too pero kung new palang na magkakilala tau abah magpanisan tau ng laway. Wag kang magsalita hindi ako magsasalita. Oo mahiyain ako at first, pero kapag palagi na kita nakakasama dun mo makikita kung gaano ako kadaldal, kakwela, kaalaskador, kareklamador, kagala at kasungit haha! On the other hand, i am a disciplined man (thanks to my mom and dad), mabait, sweet, loving, humble as always and trustworthy. Mahalaga sakin ang integrity ko kasi un ung pwede kong ipagmalaki sa lahat at syempre anjan ung good family background ko kaya dapat wholesome dito. haha!

I'm 5feet 5inches tall.
Pasenxa na at di ako nagcherifer nun kaya di ako tumangkad lol!

125lbs (minimaintain ko talaga weight ko that's the reason why nasa gym ako once a week or twice a week after my 5 months straight in the gym. Grabe ung workout ko last year talagang everyday nasa gym ako para mareach ung target weight ko na 125! i'm glad i did it. Ayoko na tumaba. Pag nasa showbiz kasi IN pag payat ka maraming projects! lol! jowk lang.

Moreno to Fair complexion.
Ganyan na talaga kulay ko. Walang magagawa haha.

Lovelyf?
Guess mo dali!

a. Zero

b. 1 serious

c. 1 serious and 3 flings

d. 100+ flings hahahaha!

Ambagal kasing dumating o siguro di pa ako seryoso ost! (over sa tawa). Teka ano ung narinig ko sa right side ko? Choosy? Sino ako?!
Hindi ha! Dami kaya hakhak!. Hopefully this year makakita nako ng pakakasalan ko ayeeeeeeeeeee!

Achievement?
Master in academics, Jack of All Trades; College Scholar; Dean's Lister; Meritorious Service Awardee; Makata ng Taon; Mahusay umawit; Mahusay sumayaw; Athlete of the year; Aktibong mag-aaral; Leader; Valedictorian.

Pero you know what? Above all those achievements in my life, the most important achievement for me is my family. Matatag kami. Hindi naghihiwalay. Kung nasan ang isa andun lahat. Kaya thankful ako having my family complete, blessed and happy.
And i wish magtuloy-tuloy lang un. :)

Work?
Ok lang.. Andito sa disyerto hahaha. Andito daw kasi ang kayamanan kaya huhukayin ko at unti-unti kong dadalahin jan sa Pinas. Gusto mo? lol!